كردن.

آبِ بسته : برف و يخ و تگرگ و ژاله و كارد و خنجر و شمشير و شيشه و بلور و آبگينه و قدح و پياله و مرواريد.

آبِ بقا : آب حيات[ر.م].

آبْ بُن: ساداوران[ر.م].

آبِ بى لجام خوردن : خودسر و بى پروا شدن و مطلق العنان گرديدن.

آبِ پشت : منى و نطفه.

آبْ پيكران : كواكب و ستارگان.

آبْ تاختن : شاشيدن.

آبِ تبرستان :آب طبرستان[ر.م].

آبِ تلخ : آب آتش نماى[ر.م].

آبْ جامه : ظرف آبخورى.

آبِ جيحون ر جيحون[رودى در آسياى مركزى].

آبْ چرا : خوراك جنّ و پرى و وحوش و طيور و غذاى اندكى كه به جهت آب خوردن مى خورند، كه به ناشتا آب خوردن ممنوع است.

آبْ چين : قديفه، خصوصاً آنچه بدن ميّت را بعد از غسل دادن، بدان خشك كنند.

آبِ حيات; آبِ حيوان : كه «آب بقا» نيز گويند، شراب و بنابرمشهور چشمه اى است در ظلمات كه خورنده آن هرگز نميرد و آن نصيب خضر و الياس(عليهما السلام)شد و كنايه از علم و معرفت هم هست، خصوصاً علم دينى و بالخصوص علم الهى لدنّى و در اصطلاح هر طايفه، كنايه از چيزى است كه به زعم ايشان مفرّح ذات و سبب كثرت حيات باشد، مانند عشق و محبّت و لب و دهان معشوق و كلمات نغز و شيرين دوست و مناجات حضرت معبود و مانند اينها و كنايه از دوات هم هست.

آبْ خانه :بيت الخلا[ر.م].

آبِ خرابات : شراب.

آبْ خَست : جزيره و مردم بدباطن و خربزه و هر ميوه كه درونش ترش و ضايع شده باشد.

آبِ خشك : آب بسته[ر.م].

آبِ خضر : آب حيات[ر.م].

آبِ خفته : آب بسته[ر.م].

آبْ خو; آبْ خور; آبْ خورد : آبشخور.

آبْ خوردن : درنگ كردن و به معنى معروف و پرورش يافتن و چند گاهى در آب ماندن ظرف.

آبْ خوست; آبْ خون : آب گند[ر.م] و آب خست[ر.م].

آبْ خيز : ناودان و كوهه[موج بزرگ] و موجه و طغيان آب و زمينى كه هر طرف آن را بكنند، آب برآيد.

آبْ دار : تشت دار و مردم مال دار و باعزّت و باجمعيّت و لطيف و باطراوت و هم گياهى است مانند ليف خرما و كلام شايسته.

آبْ دارو : موميايى است.

آبْ دان : خيار تر و دلو و سطل و ظرف آب و گودال آن و استخر و درياچه و چاه و مثانه.

آبْ در جگر داشتن : مستى و توانگرى.

آبْ در جوى آمدن : آمدن و برگشتن دولت رفته و بخت و شوكت برگشته.

آبْ در چشم داشتن; آبْ در چشمه داشتن : باشرم و حيا بودن.

آبْ در چيزى كردن : افساد و ناراستى نمودن.

آبْ در ديده داشتن : باحيا بودن.

آبْ در شكر داشتن : ضعيف و ناتوان و گدازان بودن.

آبْ در هاون سودن; آبْ در هاون كوفتن : كار بيهوده و بى نتيجه كردن.

آبْ دست : رونق كار و صنعت و با آب استنجا كردن[پاك كردن موضع ادرار و مدفوع] و وضوساختن و آب وضو و زاهد پاك دامن و كارگرى كه دست او در كارها جلد و چابك و باطراوت باشد.

آبْ دستان : لولگين[آفتابه] و آفتابه و مانند آنها.

آبْ دستان دار : تشت دار و آفتابه دار.

آبْ دست خانه : بيت الخلا[ر.م].

آبْ دست دان; آبْ دسدان : آب دستان[ر.م].

آب دندان : (به كسر با) برق و صفاى دندان و (به سكون آن) سحر و گناه[1] و ضعيف و عاجز و زبون

1. ضبط برهان قاطع: شجر و گياه.