معيّنى در حالت و هيئت معيّنى وقوع يابد و همچنين گاه باشد كه يك دفعه به وقوع آيد و گاهى مكرّر وقوع يابد و فاعل و مفعول، گاهى تنها بوده و گاهى به مصاحبت غير باشند و گاه باشد كه ابتداى صدور فعل و انتهاى آن نيز كه از چه زمان و كدام مكان بوده و تا كدام زمان و مكان منتهى شده، در كلام مذكور گردد و غير اين ها از ساير خصوصيّات قضيّه و تمامى اين ها را فُضله و متعلّقات فعل نامند بلكه هريك از وجوه و كيفيّات مزبوره را به اسمى خاصّ موسوم داشته اند، چنانچه دالّ بر زمان و مكان را مفعول فيه و دالّ بر علّت را مفعول له و دالّ بر متعلّق فعل را مفعول به و دالّ بر عدد وقوع را مفعول مطلق و دالّ بر هيئت فاعل و مفعول را حال و دالّ بر مصاحبت ايشان را مفعول معه و دالّ بر ابتداى صدور فعل را مفعول منه و دالّ بر انتهاى آن را مفعول اليه نامند و بعضى متعلّقات ديگر نيز هست كه هر يكى به اسم خاصّى موسوم گردند مانند تأكيد و تميز و غيره چنانچه همه اين ها در نمايش بيستوپنجم از نگارش اوّل مشروحاً سمت گزارش يافت.

نگارش سيّم (از آيين سيّم مقدّمه) در حرف كه نسبت ميان دو كلمه و يا دو جمله را بوده و در افاده معنى خود، مستقلّ نبوده و به واسطه ضميمه باشد و اين را حروف معانى نيز گويند در قبال حروف مبانى، چنانچه در گفتار اوّل از آيين اوّل مقدّمه مرقوم افتاد و حرف معنى هم يا بسيط و بى جزو است كه در گفتار سيّم از آيين مزبور نگارش يافت و يا از چند حرف مركّب مى باشد كه در ضمن بيستوچهار نمايش به ذكر اجمالى آن ها مى پردازيم:

نمايش اوّل در حرف ندا كه در نمايش بيست و پنجم از نگارش اوّل از آيين سيّم مقدّمه مرقوم افتاد.

نمايش دوم در حرف استفهام، چنانچه در نمايش شانزدهم از نگارش فوق مذكور شد.

نمايش سيّم در ادوات مصدر و اسم مصدر كه در نمايش چهاردهم و پانزدهم از همان نگارش به مرحله عيان آمد.

نمايش چهارم در ادوات فاعل و مفعول و صيغه مبالغه و صفت مشبّهه كه در نمايش پنجم از نگارش مزبور، مذكور آمد.

نمايش پنجم، ادوات تفضيل كه چهار است:

1) «تر»: بهتر و خوشتر.

2) «ترين» كه نهايت تفضيل را باشد: بهترين.

به بد كن شكر تا بدتر نگردد *** كه بدتر راست در پى بدترينى

3) «ين»;

4) «ينه» در تمامى كلمات خصوصاً در كلمات «به، كم، كه، مه، بهين، بهينه» و هكذا «بهين درويشان آن كه كم توانگران گيرد و بهين توانگران، آن كه خدمت درويشان كند».

نمايش ششم، ادوات تصغير كه در نمايش سيزدهم از نگارش فوق، سمت گزارش يافت.

نمايش هفتم، ادوات زمان كه در نمايش دهم نگارش يافت.