دو صفت نيز از اوصاف عمومى دزد است- پس حكم كرديم كه دزد به خانه آمد- و در حقيقت ديده بوديم كه كسى بلند قامت- و پر موى و سياه‌پوش به خانه آمد- و اين حكم صواب است و حكم كرديم- كه اين اوصاف متحد با اوصاف دزد است- يعنى دزد و برادر يكى است- يعنى در مشخصات و اين حكم نيز صواب است- و پس از آن به نيروى همين قوه- كه دزد و برادر را يكى كرده بود- در مورد قضيه كه ديده بوديم- كسى بلند قامت و پر موى و سياه‌پوش به خانه آمد- اين چنين گفتيم دزد به خانه آمد- و اين حكم نيز از همين قوه صواب است- ولى اگر مقايسه با مشاهده حس بشود خطا خواهد بود- .

و همچنين در جايى كه غير محمول را- بجاى محمول گذاشتيم حال از همان قرار است- مثلا در مثال بالا موضوع حقيقتا دزد بوده- ولى از راه خانه تا دم در خانه آمده و گذشته- و ما اشتباها گفتيم داخل خانه شد و در حقيقت- حركت در راه و رسيدن بدم در را ديده بوديم- كه مشترك فيه دخول و مرور مى‌باشد- و اين حكم صواب است- پس از آن گفتيم رسيدن بدم در ورود است- و با دخول اتحاد دارد و اين حكم نيز صواب است- پس از يكى كردن دخول و مرور- دخول را بجاى مرور گذاشتيم- و اين حكم نيز صواب است- ولى در عرصه فعاليت اين قوه خيال- كه دو تا را يكى كرده بود نه در عرصه حكم حس- .

مثال ديگر ماديين مى‌گويند خدا موجود نيست- و اين سخن خطا است- ولى معناى تحليلى اين سخن- كه در ته دل گوينده مى‌باشد صواب است- زيرا گوينده اين سخن يا خدا را بمعنائى تفسير كرده- كه جز حقيقت است- مانند موجود جانشين علل ماديه مجهوله و نظاير آن- و يا موجود را بمعنائى گرفته- كه با حقيقت خدا هم نمى‌سازد-