مُهِيناً و كسى كه خدا او را در دنيا و آخرت لعنت كرده باشد و در عذاب عظيم خدا باشد مستحق امامت و خلافت نيست.

فصل ششم در بيان افضليت آن حضرت است بر ساير صحابه‌

زياده بر آنكه سابقا مذكور شد به اقرار مخالفان- ابن ابى الحديد كه از اعاظم علماى مخالفانست گفته است قول بتفضيل امير المؤمنين عليه السّلام قوليست قديم بسيارى از اصحاب و تابعين قائل آن بوده‌اند از جمله صحابه عمار و مقداد و ابو ذر و سلمان و جابر بن عبد اللَّه و ابى بن كعب و حذيفه و بريده و ابو ايوب و سهل بن حنيف و ابو الهشيم و ابن تيهان و خزيمة بن ثابت و ابو الطفيل و عباس بن عبد المطلب و بنى العباس و بنى هاشم و بنى عبد المطلب كافة و زبير نيز اول قائل بود و بعد از آن برگشت و از بنى اميه جمعى قائل بوده‌اند از آن جمله خالد بن سعيد بن العاص و عمر بن عبد العزيز و ثعلبى كه از اعاظم مفسران ايشانست نقل كرده است كه اين آيه در مصحف ابن مسعود كه از صحابه كبار است چنين بود ان اللَّه اصطفى آدم و نوحا و آل ابراهيم و آل عمران و آل محمد على العالمين و ابن حجر ناصبى در صواعق محرقه از فخر رازى روايت كرده كه اهل بيت رسول در پنج چيز با آن حضرت مساويند در سلام كه خدا فرموده «السلام عليك أيها النبى» و فرموده‌ سَلامٌ عَلى‌ إِلْ‌ياسِينَ‌ و در صلوات بايشان در تشهد و در طهارت كه فرموده‌ طه‌ يعنى يا طاهر وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً در تحريم صدقه و در محبت كه فرموده‌ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ‌ و فرموده‌ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌ و ابن ابى الحديد گفته اما فضايل آن حضرت از كثرت و شهرت بجائى رسيده كه با وجود آن متعرض ذكر و بيان آن شدن سماجت است و بعد از آن گفته چه‌گويم در شأن مردى كه اعدايش اقرار و اذعان به فضلش كرده و خصمانش انكار و كتمان فضايلش نتوانستند كردن و معلوم است كه بنى اميه با آنكه مالك شرق و غرب عالم شدند و نهايت سعى و حيله در اطفاى نور او نمودند و احاديث بسيار در مثالب و معايب او وضع و اقارب او كردند و بر منابر سب و لعن او كردند و مادحان و شيعيانش را حبس و قتل و نهب نمودند و مردم را از روايت حديثى كه دلالت بر فضل و منقبت او كند منع بليغ كردند تا حدى كه بر مردم حرام كردند كه نام او را بر زبان جارى گردانند و هر چند ايشان در اين امر اهتمام و سعى تمام بيشتر كردند نام او بلندتر و قدرش رفيع‌تر شد مانند مشك كه هر چند او را پنهان كنند بويش مخفى نماند و مثل آفتاب كه بكف دست پوشيده نشود و بر مثال روز روشن كه اگر يك چشم آن را نبيند چندين چشم ديگر ميبينند و چه گويم در شأن كسى كه همه فضايل منسوب باو و سلسله جميع كمالات باو منتهى ميگردد و سر كرده‌