یکی از معانی و مفاهیم خشوع، خفه بودن و خفیف بودن صدا در برابر عظمت رحمان است: «یَوْمَئِذٍ یَتَّبِعُونَ الدَّاعِیَ لا عِوَجَ لَهُ وَ خَشَعَتِ الْأَصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْساً.»؛ [3] یعنی در آن روز (که در قیامت است)، دعوت‌کننده را بدون سرپیچی، پیروی و اطاعت می‌کنند، و صداها در برابر عظمت و کبریایی خدای رحمان، در سینه‌ها خفه شود، پس در این حال به‌جز صدای خفیفی را نمی‌شنوی.
خفیف و ملایم بودن صدا در محضر پیامبر صلّی اللّه علیه و آله، آزمایش الهی از تقوای قلب (و یا خشیت دل) است: «إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوی لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ.» [4]

یکی از معانی و مفاهیم خشوع، تذلّل قلب و تواضع بدن است در برابر عظمت و کبریایی خدای سبحان در حال نماز و به هنگام ادای اذکار و انجام افعال و ارکان مخصوص به آن: «الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ.» [5]
موارد زیر نیز از این باب است:
1. خاشعین، کسانی هستند که به ملاقات آثار قدرت خدای تعالی در قیامت و بازگشت به‌سوی او اطمینان دارند، و به آنان امر شده که در برخورد با مشکلات، از