راغب در مفردات فرموده: اثر الشی‌ء، حصول چیزی است که دلالت بر وجود آن شی‌ء دارد و جمع آن آثار است، نحو قوله تعالی: «ثُمَّ قَفَّیْنا عَلی آثارِهِمْ بِرُسُلِنا»، «وَ آثاراً فِی الْأَرْضِ»،* و به همین جهت به راهی که بدان بر پیشینیان استدلال شده، آثار گفته می‌شود، نحو قوله تعالی: «فَهُمْ عَلی آثارِهِمْ یُهْرَعُونَ»، و مآثر، آن چیزهایی است که حکایت از مکارم انسان دارد، و اثر، برای فضل، و ایثار، برای تفضّل، عاریه می‌شود، و از آن قبیل است: آثرته، و قوله تعالی: «وَ یُؤْثِرُونَ عَلی أَنْفُسِهِمْ.» [5]
فخر الدین در مجمع البحرین فی قوله تعالی: «تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَکَ اللَّهُ عَلَیْنا»، فرموده:
«فضّلک اللّه علینا»: خدای متعال تو را بر ما فضیلت و برتری داده است. قوله: «یُؤْثِرُونَ عَلی أَنْفُسِهِمْ»: آنان را بر خودشان مقدم می‌دارند، و قوله: «بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا.»:
زندگی دنیا را بر آخرت مقدّم و برتر می‌دارند، و در حدیث آمده است: «اذا دخل شهر رمضان، فهو المأثور.»: وقتی ماه رمضان وارد گردد، پس بر ماه‌های دیگر فضیلت خواهد داشت (به آن فضیلت و برتری اعطا شده است)، و تأثیر، به معنای باقی ماندن اثر است. [6]