3- در مزامير داوود (مزمور 23، جمله 4 تا 6) مى‌خوانيم:

«چون در وادى سايه موت نيز راه روم از بدى نخواهم ترسيد زيرا تو با منى. هر آينه نيكوئى و رحمت تمام عمرم در پى من خواهد آمد و در خانه خداوند ساكن خواهم بود تا ابد الاباد».

و از اين جمله‌ها پيوند انسان، در عالم پس از مرگ، با اعمالى كه در اين جهان انجام داده است به خوبى به دست مى‌آيد، كه اعمال او همه جا به دنبال او خواهد شتافت و هرگز از او جدا نمى‌شود.

و به اين ترتيب در سخنان پيامبرانى همچون «سموئيل» و «اشعياء» و «داود» اشارات قابل ملاحظه‌اى درباره رستاخيز آمده است ولى قوم يهود آنچنان رستاخيز را فراموش كردند كه گوئى جز اين زندگى مادى دنيا، زندگى ديگرى در كار نبوده است!

چهره رستاخيز در اناجيل‌

همان طور كه گفته شد در اناجيل، مسأله رستاخيز با صراحت بيشتر و تعبيرات زنده‌ترى به چشم مى‌خورد از جمله:

1- در انجيل يوحنا (باب 5، جمله 27- 28) مى‌خوانيم:

«ساعتى مى‌آيد كه جمله كسانى كه در قبور مى‌باشند آواز او را خواهند شنيد و بيرون خواهند آمد، هر كس اعمال نيكو كرد براى قيامت حيات و هر كس بد كرد به جهت قيامت داورى».

منظور از قيامت حيات، همان حيات جاودانى در نعمت خداست كه‌