توجيهى باز مى‌دارد و مى‌گويد كه اعمال اعم از نيك و بد در آنجا چگونه مجسم مى‌گردند!

آيا تجسم اعمال ممكن است؟

مسأله مهمى كه در اينجا پيش مى‌آيد اين است كه آيا اين مسأله به راستى با موازين علمى تطبيق مى‌كند؟

پاسخ اين سؤال پس از توجه به چند مقدمه كوتاه روشن خواهد شد.

1- مى‌دانيم جهان تركيبى از «ماده‌» و «انرژى‌» است و در آسمانها و زمين و هر چه بنگريم اين دو را مى‌بينيم كه در كنار يكديگر در چهره‌هاى مختلف خودنمايى مى‌كند.

سابق بر اين چنين تصور مى‌شد كه در ميان اين دو يك مرز غير قابل عبور كشيده شده است، ماده هميشه ماده بوده، و هميشه ماده خواهد ماند، و انرژى نيز چنين است، اما با پيشرفتهاى علوم طبيعى پى به اسرار نهانى از اين دو اصل اساسى جهان خلقت برده‌ايم و معلوم شده اينها دو خويشاوند ديرين بلكه هر كدام پدر و در عين حال فرزند ديگرى است.

دژ «اتم» كه به عنوان آخرين مرز جهان ماده در برابر علم و تكنولوژى سرسختانه مقاومت مى‌كرد سرانجام فرو ريخت، و درون آن چيزى جز انرژى نيافتند و روشن شد كه اين «ماده مشت پر كن» چيزى جز انرژى فشرده نيست و به اين گونه تبديل ماده به انرژى يك امر انجام شده تلقى گرديد.

اجسام «راديواكتيو» كه در حال عادى و طبيعى تشعشعات اتمى پخش مى‌كنند، يعنى ماده آنها در حال پوسيدن و پلاسيدن و فرو ريختن و تبديل شدن به انرژى است ثابت كرد كه براى شكافتن و شكستن مرزهاى اتم همه‌