تجسم اعمال‌

چگونه در عرصه رستاخيز اعمال ما جان مى‌گيرند و هر كدام به صورتى متناسب خود مجسم مى‌گردند؟

از جمله ويژگى‌هاى آن جهان و تفاوت‌هاى آشكار آن، با زندگى اين جهان، مسأله تجسم اعمال است.

در دنيايى كه ما در آن زندگى داريم اعمال و گفتار ما، حركات زودگذرى هستند كه پس از انجام يافتن ظاهراً محو و نابود مى‌شوند و دوام و بقايى ندارند، ممكن است يك عكاس ماهر و وقت شناس درست در لحظه وقوع جنايتى در محل حاضر باشد و فوراً چند عكس گويا از تمام مراحل جنايت بگيرد و يا از صداها نوار بردارد و تا حدى رنگ جاودانگى به آن ببخشد، ولى اصل گفتار و عمل هرچه بود چند لحظه‌اى انجام يافت و گذشت و تمام شد.

اما همين الفاظ و سخنان و اعمال نيك و بدى كه در اين زندگى انجام داده‌ايم و ظاهراً نابود و فراموش شده است و حتى در آن چند لحظه وجود، نيز به ما وابسته بود و بدون ما وجودى نداشت، در رستاخيز به صورت موجودات مستقلى در مى‌آيند كه احتمالًا همنشينهاى اصلى ما را تشكيل مى‌دهند و از ما دورى نخواهند كرد!