و نيز مى‌خوانيم: «او امّت خويش را از گناهان خداوند رهانيد». [1] اين معنى در رساله‌هاى شاگردان و رسولان مسيح به صورت روشن‌ترى بيان شده است. در رساله يوحنّا مى‌خوانيم: «اوست كفّاره به جهت گناهان ما، نه گناهان ما فقط بلكه به جهت تمام جهان». [2]

در رساله پولس به عبرانيان نيز چنين آمده است: «چون طهارت گناهان را به اتمام رسانيد به دست راست كبريا در اعلى علّيّين نشست». [3]

حتّى برخى نويسندگان معروف مسيحى، مانند مستر هاكس امريكايى، مدّعى‌اند كه: در شرايع يهود مطالب مهمّ بسيارى يافت مى‌شود كه اشاره به مبدأ و منبع فدايى مى‌باشد كه مسيح آن را به عمل آورده، تكميل نمود. يعنى در وقتى كه خود را از براى رفع هر قيد و هر مسؤوليّتى فديه گذرانيد تا هر كسى كه در تحت غلامى و بندگى گناه است آزاد سازد و شرط اين آزادى اين بود كه شخص گناهكار، فادى خود را با تمام دل قبول كند و قلباً به وى ايمان آورَد». [4]

اين نكته نيز روشن است كه طبق منابع مسيحى، همه گناهكار

[1]. همان، باب 1، جمله 21.

[2]. رساله يوحنّا، باب 2، جمله 2.

[3]. رساله پولس، باب 1، جمله 3.

[4]. قاموس مقدّس، ص 646.