است و چنانكه گفته شد جزءِ قيافه‌هاى اوّلى تعليمات كليسا محسوب مى‌شود تا آنجا كه يكى از القاب مسيح را «فادى» [1] (فداشونده براى گناهكاران) و اين مذهب را «مذهب نجات» (نجات گناهكاران) ناميده‌اند، لذا بايد بررسى دقيق‌ترى روى اين موضوع و نتايج و عواقب آن بشود و ريشه‌هاى اصلى آن را مورد مطالعه قرار دهيم.

بعضى معتقدند كه موضوع بازخريد گناهان بشريّت با خون عيسى از موضوعاتى است كه در قرون بعد از مسيح به وجود آمده و ريشه آن را مربوط به آيين‌هاى هندى مى‌دانند كه كليسا از آن تأثّر يافته و اقتباس كرده است، ازاين‌رو مى‌گويند در اناجيل چهارگانه اصلى، اثرى از اين مطلب ديده نمى‌شود.

در حالى كه چنين نيست، زيرا دقّت در اناجيل كنونى نشان مى‌دهد كه ريشه اين عقيده درباره مسيح از همين اناجيل گرفته شده، منتها در قرون بعد روى عللى- كه ذكر خواهد شد- شاخ و برگ‌هايى بر آن افزوده‌اند و به صورت يكى از اصولى‌ترين تعليمات كليسا درآمده است.

فى‌المثل در انجيل متّى كه آن را معتبرترين اناجيل مى‌دانند، از قول عيسى در اواخر عمر خود نقل مى‌كند كه خطاب به شاگردانش گفت: «اين است خون من در عهد جديد كه در راه بسيارى به جهت آمرزش گناهان ريخته مى‌شود». [2]

[1]. قاموس مقدّس، ص 345.

[2]. انجيل متّى، باب 26، جمله 28.