نتيجه اينكه مذهب كه بايد عامل اصلاح و تربيت شود، عامل فساد و تباهى خواهد شد و افراد آلوده و فاسد را به فساد و آلودگى هر چه بيشتر تشويق و در معصيت جرأت مى‌بخشد.

شايد براى همين رنگ خاصّ مذهبى مسيحيّت كنونى است كه برتر اند راسل، فيلسوف انگليسى، در مورد منشأ پيدايش «مذاهب»، از جمله عواملى كه ذكر مى‌كند همين عامل نجات از گناهانى است كه انسان هنگام غلبه شهوات انجام مى‌دهد. آنجا كه مى‌گويد:

«عامل سوم كه به مذهب بستگى پيدا مى‌كند عبارت از اعمالى است كه شهوات ويژه انسان به هنگام غليان و شدّت مى‌تواند او را وادار به انجام دادن آنها كند. البتّه اين انسان به خوبى مى‌داند كه پس از اعاده آرامش، از اينكه چنين اعمالى انجام داده است متأسّف خواهد شد».

و كمى بعد از اين گفتار اضافه مى‌كند: «تصوّر مى‌كنم مذهب به صورتى كه امروز در كليسا رواج دارد مانع پيشرفت هر نوع فكر شرافتمندانه و صحيح است!» [1]

بازخريد گناهان بشريّت با قربانى شدن مسيح!

از آنجا كه اين بحث يكى از مسائل اصولى مسيحيّت كنونى‌

[1]. جهانى كه من مى‌شناسم، ص 28 و 29.