جايگاه انسان در دنيا و آخرت‌

12

قالَ عَلِىٌّ عليه السلام: الا وَ انَّ اليَومَ المِضمارُ وَ غَداً السّباقُ وَالسَّبَقَةُ الجَنَّةُ وَالغايَةُ النّارُ.

حضرت على عليه السلام فرمود: آگاه باشيد كه امروز (دنيا) روز آمادگى است و فردا (قيامت) روز مسابقه كه جايزه پيشى‌گيرندگان، بهشت و پايان كار عقب‌ماندگان، جهنّم است.

نهج‌البلاغه، خطبه 28

نور هدايت‌

در اين حديث مولى اميرالمؤمنين على عليه السلام تفسير بسيار روشنى از دنيا و آخرت و نيز از موقف انسان در آن دو نشئه به دست مى‌دهد و آخرت را به ميدان مسابقه تشبيه مى‌كند مى‌فرمايد: امروز، روز آمادگى است. [1]

[1]. در آيه 6 سوره انشقاق آمده است: يَا ايُّهَا الْإِنْسَانُ انَّكَ كَادِحٌ الَى‌ رَبّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ: اى انسان، تو با تلاش و رنج به سوى پروردگارت مى‌روى و او را ملاقات خواهى كرد». اشاره به اينكه طبيعت زندگى اين جهان در هيچ مرحله خالى از مشكلات و ناراحتى‌ها و رنج و مشقّت نيست، خواه اين مشكلات جنبه جسمانى و بدنى داشته باشد، يا جنبه روحى و فكرى و يا هر دو.

در حديثى از امام علىّ بن الحسين عليه السلام مى‌خوانيم كه فرمود: وَالرّاحَةُ لَم تُخلَق في الدُّنيا وَلا لِأهلِ الدُّنيا إنَّما خُلِقَتِ الرّاحَةُ في الجَنَّةِ وَ لِأهلِ الجَنَّةِ والتَّعَبُ وَالنَّصَبُ خُلِقا في الدُّنيا وَ لِأهلِ الدُّنيا وَما اعطِىَ أحَدٌ مِنها جَفنَةً إلّااعطِىَ مِن الحِرصِ مِثلَيها وَ مَن أصابَ مِن الدُّنيا أكثَرَ كانَ فيها أشَدَّ فَقراً لأنَّهُ يَفتَقِرُ إلَى النّاسِ في حِفظِ أموالِهِ ويَفتَقِرُ إلى‌ كُلّ آلَةٍ مِن آلاتِ الدُّنيا فَلَيسَ في غِنَى الدُّنيا راحَةٌ: «راحتى و آسايش در دنيا و براى اهل دنيا وجود ندارد، راحتى و آسايش تنها در بهشت است و براى اهل بهشت. رنج و تعب در دنيا آفريده شده و براى اهل دنيا و (به همين دليل) هر كس پيمانه‌اى از آن به دست مى‌آورد دو برابر آن، حرص نصيب او مى‌شود. به عبارت ديگر، هر كس از دنيا بهره بيشترى دارد فقيرتر است، زيرا محتاج است كه ديگران اموال او را حفظ كنند و براى اين كار به وسايل و ادوات زيادى نيازمند است. بنابراين در ثروت دنيا راحتى وجود ندارد».

سپس امام عليه السلام در ذيل اين سخن فرمود: «هرگز دوستان خدا در دنيا به خاطر دنيا رنج و سختى نمى‌كشند، بلكه رنج و سختى آنها در دنيا براى آخرت است». (تفسير نمونه، ج 26، ص 304).