مخلوقات براى اين بود كه جودى كند نه سودى كند.

او فيّاض است و منشأ تمام صفات حسنه، و اقيانوس مواج كمالات موجود در عالم. و اگر در ما صفتى از آن صفات يافت مى‌شود قطره‌اى از آن اقيانوس بى‌كران است و هستى مخلوقات از جمله افاضات خداوندى است كه عين كمال است. او با خلقت مخلوقات اولين مرحله كمال را براى خلايق ايجاد فرموده تا سكوى پرش مراحل ديگر تكامل قرار دهند و به نهايت مرحله ممكن كه لقاء او است برسند. [1]

مرحوم الهى قمشه‌اى اين عارف واله اشعارى در شرح خطبه متقين سروده كه در ذيل فرازها مى‌آوريم وى در ذيل‌ «رُورىَ انَّ صاحِباً لِأميرالمؤمنين يُقالُ لَهُ هَمّام كانَ رجلًا عابداً فقال يا اميرَالمؤمنين صِفْ لِى المتّقين حتى كَانّى انْظُرُ الَيْهم» چنين گويد:

[1]. بحث علت غايى و هدف آفرينش از مهمترين مباحث فلسفى است كه بوعلى سينا آن را «افضل اجزاء الحكمة» (بهترين قسمتهاى فلسفه) ناميده است و طبعاً بحث گسترده‌تر، عميق‌تر و استدلالى‌تر را مى‌طلبد كه متاسفانه از مستواى اين نوشته خارج است و از اين روى علاقمندان را به كتاب‌هاى فلسفى و به ويژه به كتاب شرح منظومه استاد شهيد مطهرى جلد 2 بحث غايات از صفحه 41 به بعد ارجاع مى‌دهيم).