در روايتى از پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه وآله) هم تفسير صبر چنين آمده است. حضرت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) از جبرئيل پرسيدند:

«فَما تَفسير الصبر؟»:

«صبر چيست»؟ قال:

«تبصر فى الضرّاء كما تبصر فى السرّاء و فى الفاقةِ كما تصبر فى العافية، فلا يشكو حاله عند الخلق بما يصيب من البلاء»:

جبرئيل گفت: «صبر اين است كه شكيبائى و استقامت ورزى در ناراحتى، چنانكه پايدارى ميورزى در شادمانى و در بيمارى، چنانكه در سلامتى، پس نبايد شكايت كند، صابر از كيفيت حال خود نزد خلق بواسطه مصيبت و بلاهائى كه به او رسيده است (و در يك جمله، در هر حال پايدارى ورزد)». [1]

حال با اين تفاسير خود بنگريد آيا مفهوم صبر جزء مفهوم نورانى استقامت چيز ديگرى است آيا اين مفهوم همان مفهوم ظلمانى زير بار ظلم و ستم رفتن است؟!

(ذلك مَبْلَغُهم مِنَ العِلْم).

فضيلت صبر در كتاب و سنّت‌

قرآن كريم و روايات پيشوايان دين مشحون از فضائل صبر و ثمرات اين گوهر گرانبها است تا آنجا كه مى‌توان گفت معنا به حدّ تواتر رسيده، و فقط به عنوان مشتى از خروار چهار نمونه از آيات و پنج نمونه از روايات را مورد بررسى قرار مى‌دهيم:

آيات:

1- (وَلَنَجْزِينَّهُم أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ): «و البته جزا مى‌دهيم كسانى را كه صبر پيشه كردند به بهترين عملى كه انجام داده‌اند» [2]

[1]. بحارالانوار، جلد 77، صفحه 20؛ ميزان الحكمة، جلد 5، صفحه 266.

[2]. سوره النحل، آيه 97.