و تحريكات مسلمانان لبنان و پايدارى و استقامت و صبر آنها، در سرزمينهاى اشغالى فلسطين و ديگر نقاط مبارزاتى جوابى گويا و عملى به اين سخن آنها داده شد، بايد به آنها گفت مذهب كه تبلور صبر و استقامت است در كشورهائى كه زير نفوذ استعمار بوده موجب تحرك و مبارزه شده است، آيا اين چنين مذهبى مخدّر است، آيا چيزى كه خواب و استراحت را از دشمنان و جباران و ستمگران و مرتجعين ربوده، عامل ركود است؟! ايستادن در مقابل دشمن با سنگ كه سلاح ابتدائى است، در برابر اسلحه‌هاى آمريكائى و روسى كه مدرنترين اسلحه‌هاى دنيا است ركود است؟ در يك جمله كوتاه بايد به اين دشمنان اسلام و آزادى انسان‌ها گفت: رويتان سياه باد از انديشه‌اى كه در سر مى‌پرورانيد آيا تفسير صبر، تن به ذلت دادن و ظلم‌پذيرى است، هرگز!! از منابع اسلامى شواهدى فراوان دال بر خلاف اين معنا مى‌توان اصطياد كرد، براى روشن شدن مطلب ابتداء به سراغ يك لغوى بزرگ و سپس يك معلم اخلاق و خود ساخته رفته، و گوش جان به سخنان جانبخش آنها مى‌سپاريم: راغب اصفهانى در كتاب خود مفردات گويد: «الصَّبرُ الامساكُ فِى الضّيق»: «صبر كنترل نفس در تنگنا (و استقامت آن در انواع شدائد و مشكلات) است». [1]

مرحوم محمدمهدى نراقى در جامع السعادات صبر را چنين تعريف مى‌كند: «الصَّبْرُ ثباتُ النّفسِ و عدمُ اضْطرابِها فى الشدائِد و المَصائب بانْ تُقاوَمَ مَعَها بِحيث لا تُخْرجُها عَنْ سِعَةِ الصّدر و ما كانت عليه قبل ذلك من السرور و الطمأنينتة»: «صبر، استقامت و پايدارى نفس و عدم تشويش در سختيها و مصيبتها است، به نحوى كه مقاومت كنى در برابر آن سختيها و بلاها و خارج نكنى نفس خود را از سعه صدر و از آن حالت سرور و آرامشى كه بر آن حاكم بود». [2]

[1]. مفردات، صفحه 273.

[2]. جامع السعادات، جلد 3، صفحه 280، چاپ مؤسسه اعلمى.