ما بارها گفته‌ايم اين نسبت، از نسبتهاى ناروايى است كه متأسّفانه از قديم‌الايام تاكنون از طرف اهل سنّت به ما داده‌اند و در بسيارى از كتابهاى خود نوشته‌اند كه: «شيعه معتقد است امام در سردابى پنهان گشته است!» [1] در حالى كه سرداب مزبور كمترين ارتباطى به مسأله غايب شدن امام ندارد و معلوم نيست آنها يك چنين نسبت ناروا و خلافى را طبق كدام مدرك و كدام كتاب و نوشته‌اى از نوشته‌هاى شيعه به ما نسبت مى‌دهند.

شايد منشأ اشتباه آنها اين باشد كه مى‌بينند ما سرداب مزبور را زيارت مى‌كنيم در صورتى كه ما آن نقطه را فقط به اين خاطر زيارت مى‌كنيم كه عبادتگاه شبانه امام زمان و پدرانش حضرت امام حسن عسكرى و امام هادى عليهما السلام بوده است.

آنها در اين محل رو به درگاه خدا مى‌كردند و سر به سجده مى‌نهادند و با او راز و نياز داشتند. [2]

و اما سه سهم ديگر حق مستمندان و افراد ناتوان سادات است كه به جاى زكات كه براى آنها تحريم شده، مقرر گرديده است. [3]

اين بود حكم سهام شش گانه خمس از نظر شيعه، كه از زمان پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله‌

[1]. ر. ك: تاريخ ابن خلدون، ج 1، ص 199، فصل 27؛ سير اعلام النبلاء، ج 13، ص 119؛ الصراع بين الاسلام‌والوثنية، ص 42؛ المهديّة فى الاسلام، ص 129 و 130

[2]. در اوايل كتاب بحثى درباره علت اهميّت سرداب سامرا از نظر شيعه و هياهوى مضحكى كه بعضى از مغرضين و تفرقه اندازان در اين باره راه انداخته‌اند گذشت‌

[3]. در حقيقت خمس يك امتياز تشريفاتى براى حفظ احترام خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌باشد وگرنه در واقع هيچ گونه تفاوتى ميان مستمندان سادات با غير سادات ايجاد نمى‌كند، چه اينكه سادات مستمند به مقدار احتياج خود حق دارند از خمس استفاده نمايند و اگر مقدار سه سهم خمس كه حق سادات است از احتياجات آنها زيادتر باشد مقدار اضافى به «بيت المال اسلام» بر مى‌گردد، همان طور كه اگر احتياجات آنها بيش از مقدار مزبور باشد بايد از بيت المال تأمين شود، يعنى ميزان استفاده سادات از سه سهم «خمس» درست معادل ميزان استفاده غير سادات از «زكات» است و با توجه به اينكه سادات از زكات محرومند هيچ گونه امتياز مالى ميان سادات و ديگران باقى نمى‌ماند و تنها همان جنبه تشريفاتى و حفظ احترام خاندان پيغمبر صلى الله عليه و آله را خواهد داشت‌