ما معتقديم خداوند خمس را براى خاندان پيغمبر صلى الله عليه و آله به جاى زكات كه بر آنها حرام است قرار داده، و آن را بايد شش سهم كرد: سه سهم آن به ترتيب متعلق به خداوند، پيامبر و خويشان نزديك اوست چنانكه قرآن بيان نموده است) اين سه سهم را در زمان حضور امام عليه السلام بايد به او داد تا به نظر او مصرف گردد، و در زمان غيبت امام عليه السلام بايد به مجتهد عادل كه «نايب امام» محسوب مى‌شود پرداخت تا زير نظر او در راه حفظ قوانين اسلام و كشورهاى اسلامى و تبليغات دينى و ساير امور مهم مذهبى و اجتماعى از قبيل كمك به افراد ضعيف و ناتوان و دردمندان و محرومان اجتماع مصرف گردد. [1]

آيا سهم امام را بايد در سرداب گذاشت؟!

نه آن طور كه محمود آلوسى در تفسير خود از روى استهزا گفته:

«وَيَنْبَغِي أنْ تُوضَعَ هذِه السِّهَامُ فِي مِثْلِ هذِهِ الْأيّامِ فِي السّرْدَابِ!!

؛ سزاوار است شيعه اين سهم را در اين ايام (زمان غيبت امام) در سرداب بگذارند!». [2]

منظورش همان تهمت و نسبت خلاف و دروغى است كه كراراً به شيعه داده‌اند و مى‌گويند شيعه عقيده دارد كه امام زمان عليه السلام در سردابى كه در «سامرا» است پنهان گرديده!

[1]. بيشتر فقهاى شيعه در طول تاريخ به اين مطلب فتوا داده‌اند از جمله ر. ك: تحرير الاحكام، ص 75؛ شرايع الاسلام، ج 1، ص 94-/ 97 منشورات دار مكتبة الحياة

[2]. روح المعانى، ج 10، ص 5