جمع آورى نماييم. [1]

بنابراين هنگامى كه شخص بنيانگذار اسلام صلى الله عليه و آله كراراً در سخنان خود از «شيعه» على بن ابيطاب عليه السلام نام مى‌برد و مى‌گويد: آنها در روز قيامت در امانند، رستگارانند، از خداوند راضى اند، و خدا هم از آنها راضى است، و در اين هم ترديد نيست كه تمام كسانى كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله را به عنوان فرستاده خدا مى‌شناسند و به مقام نبوّت او ايمان دارند و مى‌دانند سخنى از روى هوا و هوس نمى‌گويد «وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى‌* إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْىٌ يُوحَى‌» [2] به اين گفته‌ها ايمان خواهند داشت.

شيعه به چه كسانى گفته مى‌شد؟

در ضمن به خوبى از اين احاديث استفاده مى‌شود كه اين امتياز (تشيّع) مخصوص جمعى از ياران پيغمبر صلى الله عليه و آله بوده نه همه، و اين احاديث ناظر به حال آنهاست؛ بنابراين كسانى كه معناى حقيقى آن را رها كرده و طورى آن را تفسير كرده‌اند كه شامل همه ياران پيغمبر صلى الله عليه و آله مى‌شود به عمق معناى احاديث نرسيده‌اند.

توضيح اينكه: از اخبار و تواريخ بر مى‌آيد كه در زمان پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله عده قابل توجهى از صحابه، از خواص على عليه السلام و همراهان او بودند و او را امام‌

[1]. شيخ محمّد امين انطاكى همان عالم مجاهدى كه در گذشته يكى از دانشمندان معروف اهل سنّت در «سوريه» محسوب مى‌شد و اكنون پس از مطالعات فراوانى مذهب «اهل بيت عليهم السلام» را اختيار كرده در كتاب جالب خود كه به نام «لماذا اخترت مذهب اهل البيت»؟ (چرا مذهب تشيّع را انتخاب كردم؟) در فصلى تحت عنوان مدح النبى صلى الله عليه و آله شيعة على واهل بيته عليهم السلام والواضع الاول لاسم التشيّع: (نخستين كسى كه نام شيعه را وضع كرد) احاديث فراوانى از مدارك معروف دانشمندان اهل سنّت در اين زمينه نقل نموده است شرح حال شيخ محمد مرعى امين انطاكى در كتاب المستبصران، ج 1، ص 371 به بعد آمده است‌

[2]. سوره نجم، آيه 3 و 4