قَرَعْتُ بابَ رَحْمَتِكَ بِيَدِ رَجآئى‌، وَهَرَبْتُ الَيْكَ لاجِئاً مِنْ فَرْطِ اهْوآئى‌،

با دست اميد، درگاه رحمتت را كوبيده‌ام، و از زياده‌روى خواسته‌هاى نفسم به سوى تو گريخته و پناهنده‌ام‌

وَعَلَّقْتُ بِاطْرافِ حِبالِكَ انامِلَ وَلائى‌، فَاْصْفَحِ اللهُمَّ عَمَّا كُنْتُ اجْرَمْتُهُ‌

و دست دوستيم را به ريسمانهاى محبتت آويختم، اى خدا، از لغزش و خطايى كه‌

مِنْ زَلَلى‌ وَخَطآئى‌، وَاقِلْنى‌ مِنْ صَرْعَةِ رِدآئى‌، فَانَّكَ سَيِّدى‌ وَمَوْلاىَ‌

مرتكب شده‌ام درگذر، و كم عقليم را ناديده گير، چرا كه تو آقا و سرپرست‌

وَمُعْتَمَدى‌ وَرَجائى‌، وَانْتَ غايَةُ مَطْلُوبى‌، وَمُناىَ فى‌ مُنْقَلَبى‌ وَ مَثْواىَ،

و تكيه‌گاه و اميد منى، و تويى نهايت خواسته‌ام و آرزويم در بازگشت و جايگاهم،

الهى‌ كَيْفَ تَطْرُدُ مِسْكيناً الْتَجَأَ الَيْكَ مِنَ الذُّنُوبِ هارِباً، امْ كَيْفَ تُخَيِّبُ‌

اى معبود من، چگونه دور مى‌كنى بيچاره‌اى را كه براى فرار از گناه به تو پناه آورده است، يا چگونه نااميد مى‌كنى‌

مُسْتَرْشِداً قَصَدَ الى‌ جَنابِكَ ساعِياً، امْ كَيْفَ تَرُدُّ ظَمْئانَ وَرَدَ الى‌ حِياضِكَ‌

جوينده راهى را كه با سعى و كوشش تو را قصد كرده است، يا چگونه باز مى‌گردانى تشنه‌اى را كه براى نوشيدن (آب حيات) به چشمه (وصالت)

شارِباً، كَلّا وَحِياضُكَ مُتْرَعَةٌ فى‌ ضَنْكِ الْمُحُولِ، وَبابُكَ مَفْتُوحٌ لِلطَّلَبِ‌

وارد شده است، نه هرگز چنين نيست، در حالى كه چشمه وصالت در خشكسالى شديد هم پر آب است، و درگاهت براى درخواست‌

وَالْوُغُولِ، وَانْتَ غايَةُ الْمَسْئُولِ، وَنِهايَةُ الْمَاْمُولِ، الهى‌ هذِهِ ازِمَّةُ نَفْسى‌

و رفت و آمد باز است، و تويى درخواست شده نهايى و كمال مطلوب، اى معبود من، اين افسار نفس (سركش) من است‌

عَقَلْتُها بِعِقالِ مَشِيَّتِكَ، وَ هذِهِ اعْبآءُ ذُنُوبى‌ دَرَاْتُها بِعَفْوِكَ وَرَحْمَتِكَ،

كه آن را به ريسمان مشيّتت بسته‌ام، و اين بارهاى گناهان من است كه با عفو و رحمتت آنها را از خود دور كرده‌ام‌

وَهذِهِ اهْوآئِىَ الْمُضِلَّةُ وَكَلْتُها الى‌ جَنابِ لُطْفِكَ وَ رَاْفَتِكَ، فَاجْعَلِ اللهُمَ‌

و اين خواسته‌هاى گمراه كننده نفس من است كه آنها را به درگاه لطف و مهربانيت واگذار نموده‌ام، خدايا صبح‌

صَباحى‌ هذا نازلًا عَلَىَّ بِضِيآءِ الْهُدى‌، وَبِالسَّلامَةِ فِى الدّينِ وَالدُّنْيا،

امروزم را چنين مقدّر كن كه نور هدايت همراه با سلامتى دين و دنيا بر من فرود آيد؛

وَمَسآئى‌ جُنَّةً مِنْ كَيْدِ الْعِدى‌، وَ وِقايَهً مِنْ مُرْدِياتِ الْهَوى‌، انَّكَ قادِرٌ

وشبم را سپرى در مقابل مكر دشمنان و پناهگاهى در مقابل هواهاى نفس قرار ده، زيرا تو

عَلى‌ ما تَشآءُ، تُؤْتِى الْمُلْكَ مَنْ تَشآءُ، وَتَنْزِ عُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشآءُ، وَتُعِزُّ

بر هر چه خواهى توانايى، به هر كس بخواهى حكومت مى‌بخشى و از هر كس بخواهى حكومت را مى‌گيرى، و هر كس را