فراست امثال شهيد مطهري به آنان فرصت نداد آن تجربه تلخ و ماجراي اسف‌انگيز را تکرار کنند. انقلابي‌هاي راستين با اين رهنمودها مراقب بودند که غرب‌زدگان، ملحدان و منافقين در درونشان نفوذ نکنند و در نتيجه اگرچه آنان جنايتي بزرگ مرتکب شدند، نتوانستند راه مطهري را دگرگون کنند. حقيقتي که مطهري برايش مي‌کوشيد، همچنان زنده، پويا و تأثيرگذارْ جامعه را به سوي معنويت و تعالي سوق مي‌دهد.[1]

حکيم شهيد

قاتل استاد شهيد، جواني فريب‌خورده و از اعضاي گروهک سياسي و منافق فرقان به نام محمدعلي بصيري بود که در شب چهارشنبه، 12 ارديبهشت 1358، ساعت ده و بيست دقيقه شب با شليک گلوله، استاد را به فيض عظماي شهادت و آرزوي ديرينه‌اش رسانيد.[2] وي گفته بود من اصلاً مطهري را نمي‌شناختم، ولي از آنجا که نسبت به روحانيت