فكرى در ميان ماركسيست‌ها و كشورهاى كمونيستى و حاميان مكاتب الحادى اهميت شايان توجهى داشت.

روندى مورد تأمّل

براى اين‌كه مشخص گردد كتاب اصول فلسفه و روش رئاليسم در روند تفكر فلسفى معاصر چه تأثيرى داشته است، بايد به مسير جريان‌هاى فكرى ايران قبل از نگارش اين اثر اشاره‌اى داشته باشيم. بعد از اين‌كه فلسفه با تأثيرپذيرى از انديشه‌هاى ارسطو و افلاطونيان اسكندريه در جهان اسلام رواج يافت، دو مكتب فلسفى در بين متفكران مسلمان متداول گشت، مكتب مشائيين كه چهره‌هاى برجسته‌اش ابونصر فارابى و ابوعلى‌سينا بودند شيخ شهاب‌الدين سهروردى هم مكتب اشراق را در جهان اسلام بنيان نهاد كه اين متفكران غالباً اهتمام به ترويج و نشر افكار افلاطون و قدماى فلسفه داشتند. اين روند فكرى ادامه داشت تا اين‌كه ملاصدرا در قرن يازدهم هجرى درصدد برآمد تا افكار اشراقى و مشايى را مورد نقد و بررسى قرار دهد و علاوه به مطالبى كه در اين دو جريان انديشه حكيمانه مطرح گرديد وى از مسايل عرفانى و ذوقى هم بهره گرفت و با استفاده از متون دينى و تعليم و تربيت اسلامى و آشنايى كه وى با آيات قرآن كريم و روايات ائمه(عليهم السلام) داشت مكتب فلسفى جديدى را پى‌ريزى كرد كه آن را حكمت متعاليه ناميد و بدين‌گونه از زمان صدرالمتألهين تا دهه‌هاى اخير تقريباً روند حركت فلسفى، سير يك‌نواختى را طى مى‌كرد و مباحث جديد و نگرش‌هاى بديع و تازه