بهتر، مدت زمانى طولانى خواهد گذشت و در نتيجه همين پيشرفتهايى را هم كه داريم از دست خواهيم داد. علاوه بر اينكه ممكن است انحرافات و كجرويهايى نيز پيش آيد.

بنابراين، روش فقاهت بايد همان روش و شيوه سنّتى باشد اما مجتهد بايد براى نيازهاى مردم و مشكلاتى كه هر روزه براى آنها به وجود مى آيد، راه حل داشته باشد و بتواند حكم مناسب صادر كند. در اينجاست كه به معلوماتى بيش از آنچه تا كنون در حوزه ها وجود داشته نياز است و آنچه تا كنون بوده است نمى تواند مشكلات زندگى مردم را در همه زمينه ها حل كند. از اينرو، مجتهد بايد، علاوه بر علوم متداول در حوزه، از علوم روز نيز آگاهى داشته باشد تا بتواند با استفاده از همان قواعدى كه در دست دارد احكام مورد نياز جامعه را صادر كند. به عنوان مثال، امروز در مسائل اقتصادى، موضوعاتى مطرح است كه در قديم مطرح نبوده است مثل مسأله ارز، اعتبارات، اسكناس و برخى موضوعات ديگر كه در گذشته در فقه مطرح نبوده ولى امروز گريبانگير زندگى اقتصادى مردم است.

فلسفه

مهمترين شبهات و ترديدهايى كه دشمنان القاء مى كنند، همان شبهات مربوط به عقايد است. و از آنجا كه مسايل عقيدتى عمدتاً از طريق عقلى بايد تبيين شود، بنابراين لازم است دركنار فقيه و مُحدِّث و اصولى كسانى به علوم عقلى بپردازند و دفاع از عقايد را به عهده گيرند. متخصص در علوم عقلى باشند تا بتوانند شبهاتى كه درباره خدا و ماواراء طبيعت و معاد و ... مطرح مى شود پاسخ دهند تا نوبت برسد به اينكه قرآن كتاب