استعدادهاى خدادادى و امكاناتى كه حوزه براى آنها فراهم كرده است، از استاد و كتاب و تحصيل و...، بيشتر بهره بردارى كنند. البته براى اينكه اين كار به شكل صحيح و اصولى انجام گيرد، به مربّيانى احتياج است كه هم از نظر علمى و فنى و هم از نظر تجربى، تخصّص كافى براى راهنمايى و مشاوره داشته باشند ولى متأسفانه به قدر كافى از چنين افرادى برخوردار نيستيم. از اينرو، با اين قبيل مشكلات روبرو هستيم. ولى بنابر قاعده «لا يَسقُطُ المَيسوُر بِالمَعسوُرِ»[1]، به قدرى كه امكان دارد، بايد اقدام كنيم.

نكته ديگرى كه در نظام آموزشى بايد رعايت شود نظم است. عامل نظم بسيار مهم و موفقيت آور است. نظم، نه تنها در تعليم و تعلّم، بلكه در هر كارى لازم است. وقتى به امام راحل(رحمه الله) در سن هشتاد و چند سالگى، گفته مى شود كه وقت نهار است، ايشان مى فرمايد: «هنوز يك دقيقه وقت مانده است». ما بايد به اهميت نظم و انظباط بيشتر پى ببريم و از ايشان سرمشق بگيريم.

پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و ساير ائمه(عليهم السلام) رعايت حقوق اجتماعى و نظم را در روايات متعدد به ما تأكيد كرده اند. اميرالمؤمنين(عليه السلام) نيز در آخرين وصيت خود مردم را به نظم دعوت مى فرمايند.[2] اما متأسفانه بسيارى از ما اين مسائل را رعايت نمى كنيم و به تبع آن، هر روزه با مشكلات عديده اى روبرو مى شويم.

[1] بحار الانوار ج 84، باب 12، ص 101، روايت 2

[2] من وصيةِ علىِّ بن ابى طالب(عليه السلام) للحسنِ و الحسينِ(عليهما السلام) لمّا ضربه ابن ملجم، لعنه الله: اُوصيكُما وجَميعَ وُلدى واَهلى ومَن بَلَغَهُ كِتابى بِتَقوىَ اللّهِ ونَظمِ اَمرِكُم وصَلاحِ ذاتِ بَينِكُم... . (نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 17، باب 47، ص 5)