ضرورت توسعه كمى و كيفى حوزه براى پاسخ به مسائل و شبهات

با توجه به افزايش هر روزه نيازها و شبهاتى كه از سوى مكتبهاى مادى و غير اسلامى القا مى شود، ضرورت اين مسأله روشنتر مى گردد كه بايد بيش از گذشته به تحصيل علوم دينى اهميت داد و فقط به معلوماتى كه هم اكنون در حوزه ها مطرح است اكتفا نكرد لازم است مواد تحصيلى حوزه گسترده تر شود و دروسى كه بيشتر مورد نياز امروز جامعه است در حوزه تدريس گردد.

در گذشته، وقتى علما در مقابل سؤالات و شبهات قرار مى گرفتند، به دنبال يافتن پاسخ مى رفتند و با كنكاش عقلى، كتاب و سنت را بررسى مى كردند تا جواب آنها را بيابند. اينگونه جوابها كتابهاى كلامى را به وجود آورد. اگر ذهن را از مسائل و شبهات دور كنيم و فقط به مطالعه منابع خود بپردازيم، با وجود آنكه اينگونه منابع مشتمل بر حقايقى است، ولى تا مشكل خود را بدانها ارائه ندهيم، پاسخگوى همه مسائل و شبهات نخواهند بود مثلا تا يك سؤال روان شناسى براى ما مطرح نباشد، نمى توانيم نظر قرآن را در باره آن مسأله پيدا كنيم. اما وقتى سؤالى به ذهن انسان خطور كرد، با بررسى آيات جواب صحيحى براى آن مى يابيم. همچنين بسيارى از سؤالات را اگر ديگران مطرح نمى كردند ما هرگز به دنبال يافتن پاسخ آنها نبوديم.

آيا جامعه اسلامى مى تواند از همه انديشه ها و مذاهب و اعتقادات عالم جدا باشد؟ شايد در گذشته چنين چيزى ممكن بود اما اكنون چنين مسأله اى امكان ندارد زيرا امروز همه دنيا به شكل يك خانه در آمده است.

آيا تلاشهاى فعلى در حوزه هاى علميه براى پاسخگويى به نيازها