در دعاى وارد شده براى هر روز ماه رجب مى خوانيم كه «خابَ الوافِدُونَ عَلى غَيرِكَ»[1] هركس به سراغ غير تو برود اشتباه كرده است و نااميد خواهد شد. آيا ما نيز اين باور را داريم؟ اگر باور داشته باشيم كه هيچ موجودى غير از خدا ارزش بندگى و دل بستن ندارد، رفتار ما عوض مى شود. بسيارى از كارهاى شيطانى انسان براى اين است كه به مقام يا شهرتى برسد. اگر باور داشته باشد كه كارها به دست خداست و امور دنيوى اصلا ارزش ندارد كه انسان به دنبال آنها باشد، رفتار او تغيير مى كند. حتى اگر انسان باور داشته باشد كه در امور دنيوى نيز كارها به دست خداست و بدون اذن او هيچ چيز در عالم تحقّق پيدا نمى كند، ابتدا به سراغ كسى مى رود كه كارهايش به دست اوست. بايد با كمك تعاليم پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و ائمه اطهار(عليهم السلام) بخصوص كلمات نهج البلاغه و فرمايشات امام راحل(قدس سره) كه همه برخاسته از همان تعاليم بوده، خود را بسازيم و روحى آزاد و بى اعتنا به همه جهان داشته باشيم، چون همه زر و زيورهاى اين جهان در نظر انسان بابصيرت مثل تلّى از خاكستر بى ارزش است.

2ـ اخلاص

روحانى وقتى مى تواند وظايف خود را به درستى انجام دهد كه اخلاص داشته باشد. اگر كمبودها و نارساييهايى وجود دارد، به دليل جهل و هواى نفس است. پس بايد از هواى نفس به دور باشيم رياست و پول در وجود ما كمتر اثر داشته باشد، دست كم ما را به حرام و ترك واجبات نكشاند، منجر به تضييع حقوق ديگران نشود، مصالح اسلام را

1 محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج 98، ص 389، روايت 1، باب 23.