رفته بودند دعوت به همكارى كند و به آنها امتيازاتى نيز بدهد. بدين ترتيب، دولت حاضر شد با دادن اجازه خروج ارز، پرداخت حق التدريس هاى گزاف و امتيازاتى از اين قبيل به آنها تعداد استاد مورد نياز را تأمين كند. عده كمى از آنها كه سوابق سوء سياسى داشتند خود حاضر به بازگشت نشدند، بقيه استادانى كه چه بسا طاغوتى و يا حتى غير مسلمان هم بودند، خواه در رشته هاى علوم تجربى و خواه در رشته هاى علوم انسان، وارد كشور شده و به كار گرفته شدند.

متأسفانه در نظام جمهورى اسلامى، برخى افراد متشخّص مطالبى را مطرح مى كنند كه ريشه تمام عقايد دينى را قطع مى كند و جايى براى اثبات كوچكترين اصل دينى باقى نمى گذارد. در سخنرانيها، كلاسهاى درس دانشگاه، مقالات و ساير موقعيتهاى مناسب اين مسائل مطرح مى شود. بعضى نيز تصور مى كنند كه اگر آن شخص قابل اعتماد نبود اجازه نمى دادند كه در راديو سخنرانى كند يا مقالات خود را در فلان مجله دولتى به چاپ برساند.

جـ به دلايل گوناگون، بسيارى دانشجويان نسبت به نظام كشور گرايش قوى ندارند. اين يكى ديگر از عللى است كه برنامه هاى اسلامى و دينى در دانشگاهها رونق نمى گيرد. دانشجويانى كه از قشر مستضعف جامعه هستند بيشتر گرفتار مشكلات اقتصادى مى باشند و آنها كه به دنبال خوشگذرانى هستند، به دليل آنكه دولت اسلامى به آنها اجازه ارتكاب فساد نمى دهد، با نظام كشور رابطه خوبى ندارند و اگر حركتى به وجود بيايد كه بتواند پشتوانه اهداف آنها باشد، از آن استقبال مى كنند. اين عده حركتهاى اسلامى را دولتى قلمداد مى كنند و مى پندارند كه دولت پول صرف مى كند تا اين حركتها صورت گيرد. اگر گروهى به دولت تعلّق