روحاني ستيزي

دو گونة‌ اصلي از جلوه‌هاي دشمني اهل باطل با دين خدا گذشت. پيروان طاغوت از آن روي با انبياي الهي مبارزه كردند كه ايشان را بزرگ‌ترين و اصيل‌ترينِ موانعِ سلطه‌جويي، قدرت پرستي و ثروت طلبي و به طور خلاصه مانع همة مطامع خود مي‌يافتند.

خاتم انبيا، محمّد مصطفي(صلى الله عليه وآله) نيز سلسلة باطل ستيزيِ پيامبران را با معرفي و برگزينيِ امامان معصوم(عليهم السلام) ادامه داد، و به اين ترتيب «وليّ ستيزيِ» اهل باطل آغاز گرفت و آن نيز ادامه يافت. اما خاتَمِ سلسله امامت، مهدي موعود(عج)، به خواست خداوند، پاي در سراپردة غيبت نهاد، و زعامت امر دين در اين دوران به فقيهان و عالمان دين سپرده شد؛ عالماني كه خودْ عاملانِ دين باشند.

جايگاه و رسالت علماي دين در اسلام

مكتب اسلام براي عالمان و حاملان معارف دين منزلت ويژه‌اي در نظر گرفته است،‌ و خدا و رسول(صلى الله عليه وآله) بر حفظ اين جايگاه و احترام به صاحبان آن تأكيد كرده‌اند؛[1] آن‌چنان كه، تجليل و تكريمِ علما همچون تجليل و تكريم پيامبر و خداوند قلمداد شده است.[2] اما دليل اين تكريم و تأكيدها چيست؟

اسلام، دينِ خاتَمِ انبيا، كامل‌ترين مكتب، و جامعِ تمام دستورالعملهايي است كه انسان براي قرب خداوند به آنها نياز دارد،‌ و سعادتِ دنيا و‌آخرتِ او، تنها با پاي‌بندي به اين شريعتِ جاويد و آسماني ميسر مي‌شود. از سوي ديگر، براي شناسايي درست و دقيقِ اسلام و احكام و معارف آن، مي‌بايد به كتاب خدا و سنّت معصومان(عليهم السلام) مراجعه كرد. اين امرِ عظيم و ظريف از عهدة هر كسي بر نمي‌آيد، و شاهدِ اين مدعا، تمام بدعتها و افراطها و تفريطها و انحرافاتي است