الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ *وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلاَّ كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيم؛[1] «آنان كه روز جزا را دروغ مي‌پندارند، و جز هر تجاوزپيشة گنهكاري آن را دروغ نمي‌گيرد...».

6. احساس بي‌نيازي: آدمي آن‌گاه كه خود را بي‌نياز احساس مي‌كند طغيان مي‌كند:

كَلاَّ إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَي *أَن رَّآهُ اسْتَغْنَي؛[2] «حقا كه انسان سركشي مي‌كند، همين كه خود را بي‌نياز پندارد».

انواع دشمنان انبيا

همان طور كه وظايف و فعاليتهاي پيامبران دامنه‌اي وسيع و ابعادي مختلف دارد، دشمنان ايشان نيز گونه‌گون‌اند و جنبه‌هاي مخالفتهاي آنان با رسولان صورتهايي پر شمار دارد. مقصود آن است كه هر پيامبري كه در جامعه‌اي مبعوث مي‌شد، بسته به گسترة حوزة مأموريت خود،‌ مي‌بايست با فسادهاي خاص و شايعِ آن جامعه نيز مبارزه مي‌كرد و ارزشهاي از ميان رفته يا تحريف شدة آن جامعه را احيا مي‌ساخت.

البته روشن است كه مبارزات رسولاني همچون نوح، ابراهيم، موسي، عيسي(عليهم السلام) و حضرت محمّد(صلى الله عليه وآله) گستره‌اي بسيار وسيع‌تر از ديگران دارد، و در نتيجه دامنة مخالفتها با آنان نيز بزرگ‌تر است. ولي به هر روي، همان‌طور كه قرآن مي‌فرمايد هيچ پيامبري مبعوث نشده، مگر آنكه دشمني از جنيان و آدميان داشته است.[3]

بنابراين مبارزه با انبياي الهي، كه خود جلوه‌اي از دين ستيزي اهل باطل است، انواع و تقسيماتي دارد، و مي‌توان آنها را به دو عنوان كلّي ذيل تقسيم كرد.

دشمنان بي‌نقاب

گونه‌اي از دشمنان انبيا كساني هستند كه به طور آشكار و مستقيم با اصل