او قَسَمي راست ياد كرده بود، و از همان دَم به وسوسة آدم و حوّا پرداخت، و باعث هبوط آنان شد. سپس نوبت به فرزندان آدم رسيد. او توانست با فريبكاريهايش فرزندانِ غير مُخلَصِ او را فريب دهد و از ميان آنان پيرواني براي خود پرورش دهد كه همواره با دين خدا و اهل حق بستيزند و در زمين فساد كنند و خون بريزند.

خداوند نيز همواره پيامبراني معصوم مي‌فرستاد تا راه درستِ زيستن را به آدميان نشان دهند. به اين ترتيب «نبي‌ستيزي» از نخستين جلوه‌هاي «دين‌ستيزيِ» اهل باطل به شمار مي‌آيد. آشنايي بيشتر با هدف بعثت پيامبران، راه را براي شناختن بهتر اين جلوه از دين ستيزي هموارتر مي‌سازد.

اهداف و وظايف پيامبران

قرآن كريم، و همين‌طور معصومان(عليهم السلام) اهداف گوناگوني براي بعثت پيامبران بر شمرده‌اند كه همة آنها را مي‌توان ذيل عنوان جامع «هدايت انسان» گرد آورد. انبياي الهي آمدند تا مردم را با هدف خلقتشان يعني پرستش خدا و دوري از طاغوت آشنا سازند: وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوت؛[1] «ما در هر امّتي رسولي برانگيختيم كه خداي يكتا را بپرستيد و از طاغوت اجتناب كنيد».

همچنين پيامبران مأمور شدند تا فرزندان آدم را از ظلمات بيرون آورند و به نور الهي رهنمون شوند: الر كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَي النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَي صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيد؛[2] «الر، اين كتابي است كه بر تو نازل كرديم تا مردم را از تاريكي‌ها به سوي روشنايي، به فرمان پروردگار در آوري؛ به سوي راه [خداي] عزيز و حميد».