رحلت آيت‌الله العظمي بروجردي(رحمه الله) ـ با تلاش دكتر علي اميني به تصويب هيئت دولت رسيد.

اما چندي پس از اجراي اين طرح، درست بر خلافِ شعارهاي طرف‌دارانِ آن، كشاورزان روزبه‌روز فقيرتر شدند و رفته‌رفته به ناچار زمينها و روستاهايشان را رها كردند و براي يافتن كار و كسب درآمد به شهرها پناه بردند. به اين ترتيب كشاورزي ايران در مدتي كوتاه نابود گشت و گندم و گوشت، جزو واردات اصلي كشور شد.[1]

لايحة انجمنهاي ايالتي و ولايتي

شش ماه بعد، در تيرماه 1341 ه‍ . ش. رژيم گام ديگري برداشت. پس از دكتر اميني، اميراسدالله علم به نخست‌وزيري رسيد. علم، لايحة انجمنهاي ايالتي و ولايتي را به كابينه برد و به تصويب رساند. در متن تصويب‌نامة اين طرح،‌ قيد «اسلام» از جمله شرايطِ انتخاب كنندگان و انتخاب شوندگان حذف شده بود.[2]

همچنين سوگندنامة منتخبانِ مردم در مجلس شوراي ملّي نيز تغيير يافته بود. به اين ترتيب نمايندگان موظف شده بودند به جاي سوگند به قرآن، به «كتاب آسماني» قسم ياد كنند.[3] البته توجيه طراحان و مدافعان لايحه اين بود كه چون برخي نمايندگان منتخب مردم از اقليتهاي مذهبيِ مسيحي، كليمي يا زرتشتي خواهند بود، موظف ساختن آنان به سوگند با قرآن بي‌معناست. بنابراين براي متن سوگندنامه بايد عنوان عامي مانند «كتاب آسماني» انتخاب شود كه شامل كتاب مقدس هر ديني باشد،[4] و به اين ترتيب