زمينة رسميت يافتن مسلكهايي مانند بهائيت و سوگند خوردن به كتابهايي همچون «ايقان» و «بيان» نيز پديد مي‌آمد.

پس از تصويب لايحة‌ مزبور، رسانه‌هاي جمعي متن آن را قرائت كردند و تبليغات گسترده‌اي در اين باره به راه افتاد.

اما در اين ميان امام خميني(رحمه الله) اولين كسي بود كه به رغم ظاهر موجّه و فريبندة اين مصوبه، توطئه خطرناكِ نهفته در آن را دريافت. ايشان با شناختي كه از بانيان و طراحانِ اصلي اين گونه مصوبات داشت مي‌دانست تصويب و اجراي اين طرحها در ايران و ديگر كشورهاي اسلامي مقدمه‌اي است براي از ميان برداشتن نام اسلام و استقرار حكومتهاي لائيك و دين‌ستيز در اين كشورها. به اين دليل، امام خميني(رحمه الله) با اجراي اين طرح مخالفت كرد. با تدبير و روشنگري ايشان، در تاريخ اول مهرماه 1341 اولين جلسة مشورت و تصميم‌گيري مراجع تقليد و برخي ديگر علما در منزل مرحوم آيت‌الله حائري، مؤسس حوزة علمية قم تشكيل و تصميمات ويژه‌اي براي مقابله با اين اقدام دولت و رژيم پهلوي اتخاذ شد.[1]

امام خميني(رحمه الله) همچنين با ارسال تلگراف براي محمّدرضا پهلوي[2] و نيز اسدالله علم[3] تصويب و اجراي اين طرح را خلاف شرع و قانون اساسي خواند و با آن مخالفت كرد.

ايشان همچنين با تلاشي خستگي‌ناپذير شبها تا هنگام سحر براي علماي شهرستانهاي ديگر نامه‌نگاري مي‌كرد و آنان را از جنبه‌هاي دين‌ستيزانه و استعماري اين ماجرا آگاه مي‌ساخت.