از آنكه حق و مصاديق آن از همان راههاي پيشنهادي اسلام شناخته شد «پاي‌بندي به حق و عمل كردن به آن» در تمام حوزه‌هاي فردي و اجتماعي واجب است.[1] اما همان‌گونه كه پاي‌بندي و عمل به حق بر مؤمنان لازم شمرده شده، بر آنان فرض است كه در دفاع از «حق» و «حق‌پرستان» نيز پايمردي كنند،[2] و در مبارزه با اهل كفر و جهاد با باطل از پاي ننشينند.[3]

همين جاست كه فريضة «امر به معروف و نهي از منكر»‌[4] با تمام مراحل و مراتب آن و همچنين وظيفة سترگ «جهاد دفاعي» مطرح مي‌شود و هر فرد مسلمان در قبال ديگر مسلمانان و جامعه و دين، مسئول به شمار مي‌آيد؛[5]چراكه در غير اين صورت جان و مال و ناموس آنان به خطر مي‌افتد و زمين به فساد كشيده مي‌شود و در نهايت هدف آفرينش عالم، كه كمال يافتن در پرتو پرستش و عبوديت خداوند است، نقض خواهد شد:

وَلَوْلاَ دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا....؛[6] «و اگر خداوند برخي از مردم را به دست برخي ديگر دفع نكند، ديرها و صومعه‌ها، و معابد يهود و نصارا، و مساجدي كه نام خدا در آن بسيار برده مي‌شود ويران مي‌گردد...»‌.

بنابراين حقيقت هدف مبارزات اهل باطل، ‌به براندازي حق و شريعت الهي باز مي‌گردد،‌ و پيروان حق نيز براي برپايي دين خدا به مبارزه و دفاع در برابر طاغوت مي‌پردازند و‌ با آنان جهاد مي‌كنند، ‌و اين دفاع جزو وظايف ديني مسلمانان به شمار مي‌آيد.