امام صادق(عليه السلام) از قول پيامبر گرامي اسلام(صلى الله عليه وآله) مي‌فرمايد:

ما ذئبان ضاريان في غَنَم قد فازقها راعيها، احدهما في اولها و الاخر في آخرها بأفسد فيها من حب المال و الشّرف في دين المسلم.[1]

يكي از تفاوتهاي گرگ با ديگر درندگان اين است كه وقتي به گلّه‌اي حمله‌ور مي‌شود، ابتدا با حرص عجيبي شروع به دريدن و كشتن گوسفندان مي‌كند، و پس از آنكه شمار فراواني از آنها را كشت،‌ به خوردن يكي از گوسفندان بسنده مي‌كند. اگر حمله به گلّه،‌ از يك طرف و به دست يك گرگ صورت گيرد، ممكن است،‌ به دليل سررسيدن چوپان يا فرار برخي گوسفندان،‌ شماري از آنان بتوانند فرار كنند؛ اما اگر چوپان از گله دور افتد و نيز دو گرگ گرسنه از دو جهتِ مخالفْ به گلّه حمله‌ور شوند، هيچ‌يك از گوسفندان جان سالم به در نخواهند برد.

پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) خطر حب مال و برتري‌جويي را براي دين مسلمان با خطر دو گرگ گرسنه براي گلّه‌اي كه از چوپان خود دور افتاده است، مقايسه مي‌كند و آن را زيان‌بارتر مي‌خواند: «مال‌دوستي و برتري‌جويي در دينِ مسلمان فساد‌انگيزتر از آن‌اند كه دو گرگ گرسنه ـ يكي از ابتدا، و ديگري از انتها ـ در گله‌اي افتند كه چوپانش از آن دور افتاده است».[2]

همان‌طور كه از روايت مزبور به روشني بر مي‌آيد، اين آفتها، تهديدي براي همة دين‌داران به شمار مي‌آيند، اما اگر برخي قشرهاي جامعه به آنها مبتلا شوند، آسيبهاي فراوان‌تر و جبران‌ناپذيرتري به جامعه وارد مي‌آورند. يكي از اين قشرها، عالمان و دانش‌پژوهان علوم ديني‌اند.

هيچ يك از انديشه‌وران ديني نبايد از خطر اين آفات غفلت ورزد و بايد در