بزرگ فراروي نهضت مي‎‌نهاد: نخست آنكه چنين كاري عملاً ناممكن بود؛ زيرا اين گروهها منشهايي متفاوت و فعاليتهايي گوناگون داشتند و به اين ترتيب تمام آنها نمي‌توانستند زير يك چتر جمع شوند.

دوم آنكه چنين راهكاري با روح تربيت اسلامي سازگاري نداشت؛ چراكه تفاوتها و اختلاف سليقه‌هاي ميان افراد و گروهها، خود، مي‌تواند موجب پيشرفت و خلاقيت و شكوفايي گردد، و از سويي هر گروهي در كنار نقاط قوت خود، اشتباهات و نقاط ضعفي نيز دارد و نمي‌توان گروهي را يافت كه از هرجهت بي‌عيب و نقص باشد و تمام گروههاي ديگر را در ساية آن جاي داد، و به اين صورت، يك حزب يا گروه واحد و جامع تأسيس كرد.

به دنبال پيشنهاد ابتكاري امام خميني(رحمه الله) انديشة «ائتلاف هيئتها» و گروههاي انقلابيِ مذهبي شكل گرفت و اقداماتي عملي در زمينة ايجاد وحدت وهمكاري و برنامه‌ريزي و سازمان‌دهي نيروها صورت پذيرفت، و بسياري از طرف‌داران نهضت براي دست‌يابي به اهدافي مشترك، از قبيل تداوم حركت انقلاب اسلامي، مبارزه با رژيم پهلوي، و پيروي از رهبري واحد با يكديگر همدل و همگام شدند و با كنار گذاشتن برخي سليقه‌هاي شخصي و گروهي، به نوعي وحدت و همكاري و سازمان‌دهيِ عملي دست يافتند.

اجراي راهكار امام به پيروزي نهضت،[1] و سرنگوني رژيم پهلوي و سرانجام برپايي نظام مقدس جمهوري اسلامي انجاميد.[2]

پيامد‌هاي تخطي از رهنمود امام(رحمه الله)

بررسي شكستها و ناكاميهايي كه در جريان مبارزات نهضت خرداد و نيز پس از