نمي‌تواند الگويي مقبول و مشروع به شمار آيد؛ چه در اين شيوه، يك حزبِ زورمند، تمام قدرت را قبضه مي‌كند و همة مخالفان را سركوب كرده، از دور خارج مي‌سازد. براي نمونه، حزب بعث عراق يكي از رو‌گرفتهاي نظام تك حزبي به شمار مي‌آيد.

بي شك اين الگوهاي ديكتاتوري و زورمدار، با روح و تعاليم اسلام سازگاري ندارند و جامعة اسلامي را بر مبناي آن نمي‌توان اداره كرد.

ردّ الگوي پلوراليسم حزبيِ غرب

در الگوي كثرت‌گرايي غربي هر يك از احزاب مرام‌نامه‌اي ارائه مي‌دهند و اهداف و شعارهايي مطرح مي‌كنند. مردم نيز در هواخواهي و انتخاب هر حزب و گروهي آزادند. كشمكشهاي سياسي هم، حتي اگر به خشونتهاي فيزيكي بينجامند، مقبول شمرده مي‎شوند.

اين شيوه نيز نمي‌تواند الگويي سازگار با آموزه‌هاي دينيِ اسلام باشد؛ چراكه هر حزبي كه قدرت تبليغات و توان مالي بيشتري داشته، از شگردهاي بهتري براي مطرح ساختن خود در جامعه بهره گيرد، از احزاب ديگر پيشي مي‌گيرد و تمام يا بيشتر قدرت را به دست مي‎آورد. به عبارت ديگر لازمة چنين الگويي آن است كه هر حزبي اهداف خاص خود را ترويج كند و حزب رقيب نيز بايد بكوشد تا ضمن طرح شعارها و اهداف خود، به هر وسيله‌اي حزب ديگر را از ميدان به در كند، و اين امر، نمي‌تواند با آموزه‌ها و اهداف شريعت مقدس هماهنگ باشد، و نمي‌تواند جامعه اسلامي را به وحدت و انسجام و سازماندهيِ‌ مطلوب خود برساند.

امام خميني و تشكّلها

يكي از دغدغه‌هاي بنياديني كه از آغاز شكل‌گيري نهضت الهيِ امام خميني(رحمه الله)