در شرايطي بسيار سخت و استثنايي، همه عمر خويش را صرف اثبات امامت و ولايت امير مؤمنان(عليه السلام) و ديگر امامان شيعه كرده و حاصل اين تلاشها را در كتاب نفيس عبقات الانوار في امامة الائمة الاطهارگرد آورده است.[1]

از جمله دستاوردهاي ميرحامد حسين مي‌توان از اثبات تواتر حديث غدير نام برد. او همچنين كوشيده است تا مفاد صحيح اين حديث را استخراج و تبيين كند. اين دانشمند گران‌ارجِ هندي ثابت مي‌كند كه مفاد كلمة «مولي» در اين حديث شريف، همان مفاد عبارت قرآني النَّبِيُّ أَوْلَي بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِم[2] است، و سرانجام نتيجه مي‌گيرد كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) بر همة مردم ولايت دارد و پس از او علي(عليه السلام) عهده‌دار اين ولايت است.

يكي ديگر از شخصيتهاي برجستة عالم تشيع كه به طور گسترده دربارة حديث غدير تفحص و تدقيق كرده، مجاهد بزرگوار، علامه اميني(رحمه الله) است. در ميان معاصران كسي همچون ايشان نمي‌توان يافت كه اين‌چنين عميق و دقيق به واقعه و حديث غدير پرداخته باشد.

كتاب ارزشمند و بي‌نظير الغدير (در 12جلد) اثر ماندگار اين عالم فرزانه، حاصل سالها تلاش خستگي ناپذير در اين عرصه است.

علامه اميني در جلد نخست اين كتاب، پس از اثبات حتمي بودن و تواتر حديث،