قرآن و اهلش در آن زمان (به ظاهر) در ميان مردم‌اند ولي (در واقع) در ميان آنان نيستند، و با آنها هستند اما با آنان نيستند! زيرا گم‌راهي با هدايت همراه نمي‌شود گرچه در كنار هم باشند. مردم در آن روز، بر تفرقه و جدايي از يكديگر اتفاق دارند، و از جماعت به پراكندگي مي‌گرايند. گويا آنان پيشواي قرآن‌اند و قرآن پيشواي آنان نيست. جز نامي از قرآن نزدشان باقي نمي‌ماند و جز خطوط آن چيزي از آن نمي‌شناسند.[1]

تحريف معنوي حديث غدير

همان‌طور كه برخي از دشمنان انبياي الهي پس از آزمودن ترفندهاي گونه‌گون خويش، به حربة شيطانيِ تحريف معنوي آموزه‌هاي وحي و فرموده‌هاي فرستادگان معصومِ خداوند روي مي‌آوردند، بسياري از معاندان ولايت نيز پس ا‌ز آنكه تلاشهاي خود را در ضديت با اهل‌بيت(عليهم السلام) و انكار خلافت امام علي(عليه السلام) و فرزندان معصومش(عليهم السلام) شكست‌خورده يافتند، دست به كار تحريف معنوي اخبار و رواياتي شدند كه به ولايت و جانشيني امير مؤمنان و ديگر امامان شيعه(عليهم السلام) دلالت يا تصريح دارند. يكي از بزرگ‌ترين موانعي كه بر سر راه اين گروه قرار دارد، واقعه و حديث غدير است. كثرت ناقلان واقعة غدير و نيز ثبت حديث شريف غدير در منابع و متون مختلف تاريخي، روايي و تفسيري مانع از انكار و