وليّ‌ستيزي، تأويل وتحريف

نبي گرامي اسلام(صلى الله عليه وآله) بارها از دشمنيها و دسيسه‌هاي مسلمان‌نمايانِ زمانه با امير مؤمنان(عليه السلام) خبر داده‌اند و «تأويل آيات قرآن» را از مهم‌ترين شگردهاي حق‌ستيزي آنان پس از خود خوانده‌اند.[1] پاره‌اي از روايات نبوي، باطن دشمنان پيامبر(صلى الله عليه وآله) را همانند باطن دشمنان امام علي(عليه السلام) مي‌دانند و تصريح مي‌كنند كه نبرد آنان با پيامبر اسلام بر سر تنزيل قرآن بوده و پس از آن نيز در زمان امير مؤمنان(عليه السلام) بر سر تأويل قرآن خواهد بود.[2]

امير مؤمنان(عليه السلام) همان‌طور كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) پيش‌بيني كرده بود، پس از رحلت ايشان همواره با اين دشمنانِ دين در ستيز بود و سرانجام نيز به دست همانان به شهادت رسيد. ايشان همچنين ادامه يافتن ترفند تأويل و تحريف در دين و آموزه‌هاي قرآن را پس از خود، پيش‌بيني مي‌كنند و مي‌فرمايند:[3]

زماني بعد از من خواهد آمد كه در آن، چيزي مخفي‌تر از حق، و آشكارتر از باطل، و فراوان‌تر از دروغ و افترا بر خدا و پيامبرش نخواهد بود. نزد مردم آن زمان كالايي كسادتر از قرآن يافت نمي‌شود، اگر درست تلاوت و تفسير شود؛ و كالايي پرخريدارتر از آن نخواهد بود، هرگاه از معناي اصلي تحريف شود و به دلخواه تفسير گردد. در شهرها چيزي ناشناخته‌تر از معروف و آشناتر از منكر نخواهد بود. حاملانِ قرآن، آن را به كناري نهاده، حافظان قرآن آن را فراموش خواهند كرد. در آن روزگار قرآن و اهل قرآن از ميان مردم رانده و تبعيد مي‌شوند و هم‌گام و هم‌سفر يكديگر در يك راه‌اند و هيچ پناه‌دهنده‌اي آنان را پناه نمي‌دهد.