است. از جمله اين موارد در قرآن، اتصاف وعده‌هاى الهى به «حق بودن» است؛ بدين معنا كه اين وعده‌ها حتماً تحقق خواهد يافت و جاى هيچ شك و شبهه‌اى در تحقق وعده و وعيدهاى الهى نيست؛ چرا كه اگر در آنها احتمال كذب و تخلف وجود داشته باشد، باعث آن مى‌شود كه همه دستگاه نبوت از ارزش بيفتد و غرض خداوند از ارسال رسل و انزال كتب آسمانى نقض گردد.

حاصل مطالب اين جلسه اين شد كه چند مورد از موارد كاربرد واژه حق عبارتند از: 1. عقايدى كه كاشف از واقعيت‌هاى خارجى است؛ 2. سخنانى كه كاشف از واقعيت‌هاى خارجى است؛ 3. وعده و وعيدهايى كه در مورد تحقق يافتن امورى در واقعيت خارجى است. تذكر اين نكته لازم است كه بحث اين جلسه و جلسه قبل، ربطى به موضوع اصلى بحث ما، يعنى حق به مفهومى كه در علم حقوق به كار مى‌رود، نداشت و در واقع براى آشنايى با مفاهيم و كاربردهاى مختلف حق بود تا بين اين اصطلاحات مختلف خلط نشود. البته هنوز هم بحث‌هاى ديگرى درباره واژه حق و كاربرد آن در قرآن وجود دارد كه ان‌شاءالله در جلسه آينده مطرح خواهيم كرد.