در جهت نفى و اثبات، نظر ندارد. آيا اگر ما حكومت فاسد و ظالمانه معاويه و يزيد را با حكومت عدل گستر اميرالمؤمنين (عليه السلام) مقايسه كنيم، مى‌توانيم ادعا كنيم كه دين اسلام هر دو قسم حكومت را به يك چشم مى‌بيند و فرقى بين حكومت على (عليه السلام) با حكومت معاويه نمى‌گذارد؟!

    آيا مى‌توان گفت كه هر كس آزاد است كه شيوه و رفتار مورد پسند خويش را براى حكومت خود برگزيند و دين دخالتى ندارد و نوع رفتار انسان هيچ دخالتى در سعادت و يا شقاوت او ندارد: نه رفتار حكومتى على (عليه السلام) در آخرت انسان تاثير داشت و نه رفتار معاويه؛ چون شيوه حكومت مربوط به سياست و دنياست و ربطى به دين ندارد! آيا هيچ عاقلى اين گفته را مى‌پذيرد؟ آيا مى‌توان گفت آن دو نوع حكومت در نظر دين مساوى‌اند و دين هيچ يك را تقديس و يا تقبيح نمى‌كند؟ واقعيّت اين است كه دخالت در امور اجتماعى و حكومتى از بارزترين عرصه‌هايى است كه دين بايد دخالت كند. دين بايد ساختار حكومتى مناسب را تبيين كند. دين بايد تبيين كند كه حاكم بايد، در آغازين روزهاى حكومتش، به فكر محرومان و مستضعفان باشد و يا به فكر تقويت پايه‌هاى حكومت خودش.

    پس جايگاه مسائل سياسى و اجتماعى در مسائل دينى، بخصوص دين اسلام، بسيار بارز و برجسته است و نمى‌توان آنها را از قلمرو دين خارج دانست و معتقد شد كه تأثيرى در سعادت و شقاوت انسانها ندارند. اساسا اگر آخرت و حساب و كتاب و ثواب و عقابى هست، مگر مى‌توان گفت رفتار معاويه و يزيد و امثال آن دو تأثيرى در آنها ندارد! البته اگر برخى از برادران سنّى مذهب هنوز نتوانسته‌اند مسأله معاويه را حل كنند، اما در تاريخ فراوان‌اند جباران و ستمگرانى كه روى تاريخ را سياه كرده‌اند، آيا مى‌توان گفت اين حاكمان ستم‌پيشه با فرمانروايان دادگر از نظر ارزشى مساوى‌اند؟ در همين زمانى كه ما در آن قرار گرفته‌ايم، آيا كسانى كه زنان و كودكانى را كه نزد هر دين و ملّتى بى‌گناه‌اند سر مى‌برند و بمب بر سر آنها مى‌ريزند و آنان را زنده در خاك مى‌كنند، با كسانى كه با همه وجود در خدمت به محرومان و ستمديدگان مى‌كوشند، مساوى‌اند و در بهشت در كنار هم خواهند بود؟ پس چطور مى‌توان مسائل سياسى و اجتماعى را از حوزه دين خارج دانست؟ اگر بناست كه دين درباره ثواب و عقاب، حلال و حرام و ارزش‌هاى مثبت و منفى نظرى داشته باشد، مسائل اجتماعى و سياسى از بارزترين مسائلى هستند كه دين بايد درباره آنها نظر بدهد.