أَمْوالِهِمْ...؛[1] مردان، سرپرست و نگهبان زنانند، به سبب برترى‌هايى كه خداوند [از نظر نظام اجتماع ]براى بعضى بر بعضى ديگر قرار داده است و به جهت انفاق‌هايى كه از اموالشان [به زنان ]مى‌كنند.

بعيد نيست كه از اين آيه و اين بحث بتوان يك نكته را تعميم داد و نتيجه گرفت كه در جامعه نيز مرد به سببِ برترى در تعقّل و تدبير، براى مديريّت لايق‌تر است.

5. سرانجام، گام ششم در جهت تحكيم خانواده برداشته مى‌شود. اگر اختلاف‌ها و نزاع‌هاى خانوادگى به حدّى رسيد كه اميد اصلاح و بهبود ازميان برخاست، كسى كه حق دارد درباره انحلال خانواده يا طلاق تصميم بگيرد، مرد است؛ اگرچه زن نيز مى‌تواند به وسايلى مثل شرطِ ضمنِ عقد و بخشش مهريّه، حقّ طلاق را به دست آورد.

با اقدام‌هاى پيش گفته، اسلام شرايط لازم را براى تقويت و استحكام بنيان خانواده فراهم مى‌سازد.

ترويج ازدواج و توسعه آن

سفارش قرآن در باره ازدواج و زن و فرزند چيست؟ آيا تنگدستى مانع ازدواج و عذرى موجّه است و آيا انسان در برابر دختران و پسران بى‌همسر وظيفه‌اى ندارد؟

[2] قرآن كريم بر همسر گرفتن و تشكيل خانواده تأكيد دارد. در آيه 74 سوره فرقان، يكى از ويژگى‌هاى بندگان خاصّ خداى رحمان چنين معرّفى مى‌شود:

يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنِ...؛ و كسانى كه مى گويند: پروردگارا ! از همسران و فرزندانمان مايه روشنىِ چشم به ما عنايت فرما.

طبق بيان اين آيه شريفه، يكى از ويژگى‌هاى انسان‌هاى ممتاز و نمونه اين است كه از خداى متعالى، همسران و فرزندان خوب مى‌خواهند. به عبارت ديگر، انسان پسنديده حق، كسى است كه گذشته از صفت‌هاى نيك ديگرى كه دارد،[3] به امر خانواده و زن و فرزند خود، اهتمام مىورزد. در جاى ديگر مى‌فرمايد: