بت پرستى و بدگويى به بت‌ها در كار نبود. پيامبر(صلى الله عليه وآله) در سه سال اول بعثت خود با ملايمت و نرمى و آرامش، بدون تنش و آرام آرام، مردم را دعوت مى‌كرد و عده‌اى ـ هر چند اندك ـ نيز به آن حضرت ايمان آوردند. از سال سوم دستور داده شد كه: فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ.1 از طرف خداوند به پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمان داده شد كه بايد دعوت خود را به طور علنى مطرح كنى و به صورت رسمى در ميان مردم حاضر شوى، آنها را به توحيد دعوت كرده، با بت پرستى مبارزه كنى، و اين كار را بايد از خانواده و خويشان خود شروع كنى: وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ.2

روايات متعددى از شيعه و سنى نقل شده است كه پس از نزول اين آيات، پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) به اميرالمؤمنين(عليه السلام) فرمودند: «غذايى فراهم كن و فاميل‌هاى نزديك را به ميهمانى دعوت كن». چهار نفر از عموهاى پيغمبر(صلى الله عليه وآله) همراه با عموزاده‌ها و اقوام نزديك آن حضرت دعوت شدند. پيامبر(صلى الله عليه وآله) به اميرالمؤمنين(عليه السلام) فرمود: «غذايى از يك ران گوسفند و قدحى شربت فراهم و تمام آنها را دعوت كن». در آن زمان اميرالمؤمنين(عليه السلام) نوجوانى سيزده ساله بودند و پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) از همان زمان كارهاى خود را به كمك اميرالمؤمنين(عليه السلام) انجام مى‌دادند. حضرت على(عليه السلام) مى‌فرمايد، من به امر پيغمبر(صلى الله عليه وآله) از يك ران گوسفند آبگوشتى تهيه و قدحى شربت نيز آماده نمودم و همه فاميل را كه حدود چهل نفر بودند، دعوت كردم. در آن زمان معمولاً اين مقدار غذا، خوراك يك نفر بود و هر يك از آن ميهمانان مى‌توانست يك ران گوسفند را همراه با قدحى شربت تناول كند. با اين