بود، جز آنچه پيش از نزول تورات، اسرائيل [=يعقوب] بر خويشتن حرام ساخته بود.

آيا اين كه حضرت يعقوب (عليه السلام) چيزهايى را بر خود حرام كرده بود، بر اساس ميل و سليقه خودش بود؟! آيا آن حضرت حكمى را از پيش خود جعل و بدعتى در دين ايجاد كرده بود؟! مگر خداوند اجازه مى‌دهد هر كسى چيزى را حلال يا حرام كند؟ اگر كسى چنين كند از وى سؤال مى‌شود كه چه كسى به او اجازه حلال يا حرام كردن چيزى را داده است:

قُلْ آللّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللّهِ تَفْتَرُونَ؛1 بگو آيا خدا به شما اجازه داده يا بر خدا دروغ مى‌بنديد؟

از اين رو پيامبر معصوم خدا از پيش خود چيزى را حرام نمى‌كند. به طور قطع حضرت يعقوب(عليه السلام) بر اساس الهام الهى چيزهايى را بر خود حرام مى‌شمرد. اين در حالى بود كه هنوز شريعت حضرت موسى(عليه السلام) نازل نشده بود و بلكه اصلا هنوز حضرت موسى(عليه السلام) به دنيا نيامده بود.

بنابراين ممكن است با وجود اين كه هنوز شريعتى نازل نشده، بعضى از انبيا با الهامات الهى احكام خدا و خوب و بد را بفهمند و خودشان به آنها عمل كرده و انجام آنها را به ديگران نيز توصيه كنند.

پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نيز بنا بر فرمايش اميرالمؤمنين(عليه السلام) در خطبه قاصعه، از همان دوران شيرخوارگى و كودكى و قبل از نزول قرآن، احكام الهى حلال و حرام خدا را با الهام بزرگ ترين فرشته خداى متعال، درك و به آنها عمل مى‌كرد. اميرالمؤمنين(عليه السلام) نيز كه از شيرخوارگى در آغوش رسول الله(صلى الله عليه وآله) پرورش پيدا كرد، با تعاليم رسول الله9 آن احكام را مى‌دانست و به آنها عمل مى‌كرد.