فرشته الهى برخوردار بود. اميرالمؤمنين(عليه السلام) مى‌فرمايد: «خداوند فرشته‌اى عظيم را قرين و رفيق آن حضرت قرار داد.» طبق فرمايش حضرت امير(عليه السلام) پيغمبر(صلى الله عليه وآله) از زمان شيرخوارگى تحت تربيت و مراقبت بزرگ ترين ملك آسمانى بوده است. آن حضرت با برخوردارى از اين تربيت الهى، قبل از رسالت نيز مرتكب سهو و خطا نمى‌شد و حتى لحظه‌اى به خدا شرك نورزيده و از ياد خدا غفلت نكرد. در آن زمان هنوز شريعت اسلام نازل نشده بود، ولى آن ملك آنچه را كه آن حضرت مى‌بايست انجام دهد، به ايشان الهام مى‌كرد.

در اين جا اين سؤال به ذهن مى‌آيد كه ذكر اين مطلب در اين خطبه چه مناسبتى داشته است؟ با دقت در ادامه خطبه مناسبت آن روشن مى‌شود. حضرت در ادامه مى‌فرمايد:

«زمانى كه من متولد شدم پيامبر(صلى الله عليه وآله) مرا در آغوش گرفت و به سينه خود چسبانيد، غذا را در دهان خود مى‌جويد و به دهان من مى‌ريخت تا تناول كنم ...».

يعنى پيامبر(صلى الله عليه وآله) تربيت شده فرشته الهى بود و من تربيت شده پيغمبر(صلى الله عليه وآله) هستم. گوشت و پوست حضرت على(عليه السلام) از آب دهان مبارك پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) روييد. زمانى كه آن حضرت هنوز دندان غذا خوردن نداشت، پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) غذا را در دهان خود مى‌جويد و به دهان على(عليه السلام) مى‌گذاشت. حضرت امير در اين خطبه تعبيرات عجيبى دارد؛ از جمله مى‌فرمايد:

«من در سن طفوليت، عطر بدن پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) را استشمام مى‌كردم و از آن لذت مى‌بردم. حضرت رسول(صلى الله عليه وآله) آن چنان مرا به سينه خود مى‌چسباند كه من نفس‌هاى او را احساس مى‌كردم و از