احاديثى كه مى‌فرمايد پيامبر در سن چهل سالگى مبعوث به رسالت شدند، منافات ندارد. چنين كرامت‌هايى را خداوند نسبت به ديگران نيز دارد. حضرت مريم(عليها السلام) پيامبر نبود، ولى قرآن مى‌فرمايد بافرشته سخن مى‌گفت: قالَ إِنَّما أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لاَِهَبَ لَكِ غُلاماً زَكِيًّا.1 حضرت مريم(عليها السلام) فرشته خدا را ديد كه به او مى‌گفت: من رسول خدايت هستم و آمده‌ام تا به تو فرزندى عطا كنم. هم چنين مادر حضرت موسى(عليه السلام) پيامبر نبود لكن هنگامى كه مى‌خواست فرزند خود را به دريا بيندازد با الهام الهى اين كار را انجام داد: فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَ لا تَخافِي وَ لا تَحْزَنِي إِنّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَ جاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ.2خداى متعال به او الهام كرد كه: فرزندت را در دريا بينداز، ما او را به تو باز مى‌گردانيم و او را از پيامبران قرار خواهيم داد. اين بشارت‌ها زمانى بود كه هنوز حضرت موسى(عليه السلام) شيرخوار بود و از ترس اين كه مبادا به چنگال فرعونيان بيفتد او را در دريا انداختند.

بنابراين ممكن است كسى پيامبر و يا حتى امام نباشد، اما بنده شايسته خدا باشد و خداوند او را به وسيله فرشتگان راهنمايى كرده، مطالبى را به او الهام كند. الهامِ ملك با وحى نبوت مساوى نيست. وحى نبوت امر ديگرى است. اين الهامات براى ديگران نيز بوده و مى‌تواند باشد. در امت اسلامى، حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام) با وجود اين كه پيغمبر و امام نبود، اما جبرئيل بر ايشان نازل مى‌شد و با آن حضرت سخن مى‌گفت و مطالبى را به ايشان الهام مى‌كرد. «مصحف حضرت فاطمه(عليها السلام)» بر اساس همين الهامات جبرئيل به حضرت فاطمه(عليها السلام) نوشته شد.

به هر حال، پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نيز قبل از رسالت، از راهنمايى بزرگ ترين