روزى كه اين آيه نازل شده، به آن عمل نشده بود و ما با جنگ جمل به آن عمل مى‌كنيم.1 اين در واقع تأويل آيه و از همان مواردى بود كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرموده بود على(عليه السلام) بر اساس تأويل جنگ خواهد كرد.

آرى، درست است كه طلحه و زبير روزگارى از اصحاب خاص پيامبر(صلى الله عليه وآله) بودند و زبير كسى بود كه سال‌ها در جهاد شركت كرده بود و پيغمبر(صلى الله عليه وآله) براى او و شمشيرش دعا كرده بود، اما روزگارى نيز در مقابل جانشين آن حضرت ايستادند و لقب «امامان كفر» گرفتند.

زبير پسر عمه پيغمبر(صلى الله عليه وآله) و همان كسى است كه فاطمه زهرا(عليها السلام) مى‌خواست به او وصيت كند و به اميرالمؤمنين(عليه السلام) عرض كرد، اگر شما وصيت مرا قبول نمى‌كنيد به زبير وصيت كنم! او همان كسى است كه با ابوبكر بيعت نكرد و از خواص حضرت على(عليه السلام) بود. آن زبير كارش به جايى رسيد كه مقابل اميرالمؤمنين(عليه السلام) ايستاد و آن حضرت درباره اش فرمود: او مصداق «أَئِمَّةَ الْكُفْر» و آن ناكثان و پيمان شكنانى است كه «نَكَثُوا اَيْمانَهُم» در شأن آنان نازل شده است.

در روايت مذكور، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) پس از آن كه فرمودند، كسى كه بنا است «على التأويل» بجنگد همان كسى است كه كفش مرا پينه مى‌زند، اضافه كردند: وَ اِنَّهُ يُقاتِلُ عَلى التَّأويلِ اِذا تُرِكَتْ سُنَّتِى وَ نُبِذَتْ وَ حُرِّفَ كِتابُ اللّهِ وَ تَكَلَّمَ فِى الدّينِ مَنْ لَيسَ لَهُ فِى ذلِكَ فَيُقاتِلُهُمْ عَلِىٌّ عَلى اِحْياءِ دِينِ اللّهِ تعالى. پيغمبر(صلى الله عليه وآله) به ابوبكر و عمر و ديگرانى كه در آن جا بودند، فرمود: روزى بيايد كه مردم سنّت‌هاى مرا كنار گذاشته و به دنبال آراى خودشان بروند ـ به قول امروزى‌ها «دموكراتيك» عمل كنند! ـ در آن روز كتاب خدا تحريف