مى شود و آيات خدا را طورى ديگر تفسير مى‌كنند. البته روشن است كه تحريف لفظى منظور نيست؛ چرا كه خداوند مى‌فرمايد:إِنّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنّا لَهُ لَحافِظُونَ.1 از اين رو مراد پيامبر(صلى الله عليه وآله) تحريف معنوى است؛ يعنى تفسير به رأى. پيامبر(صلى الله عليه وآله) مى‌فرمايند، روزى بيايد كه قرآن تفسير به رأى مى‌شود و معناى اصلى كه منظور خداى متعال است بيان نمى‌شود. دليل آن نيز اين است كه معناى اصلى خريدار ندارد! اميرالمؤمنين(عليه السلام) خود در اين باره در نهج البلاغه مى‌فرمايند: وَ إِنَّهُ سَيَأْتى عَلَيْكُمْ مِنْ بَعدى زَمانٌ... لَيْسَ عِنْدَ أَهْلِ ذلِكَ الزَّمانِ سِلْعَةٌ أَبْوَرَ مِنَ الْكِتابِ إِذا تُلِيَ حَقَّ تِلاوَتِهِ وَ لا أَنْفَقَ مِنْهُ إِذا حُرِّفَ عَنْ مَواضِعِهِ؛2 زمانى بيايد كه در آن روزگار اگر قرآن درست قرائت شود، هيچ كالايى بازارش بى رونق تر و كسادتر از قرآن نخواهد بود، اما اگر قرآن تحريف شده و بر غير معناى صحيحش حمل گردد رونق بسيار خواهد داشت و هيچ كالايى پر خريدارتر از قرآن نخواهد بود!

در زمان حضرت على(عليه السلام) طورى شده بود كه قرائت پيغمبر(صلى الله عليه وآله) متروك و قرائت‌هاى جديد مطرح شده بود. حُرِّفَ كِتابُ اللّهِ وَ تَكَلَّمَ فِى الدّينِ مَنْ لَيْسَ لَهُ فِى ذلِكَ؛ كسانى درباره دين سخن مى‌گفتند كه صلاحيت آن را نداشتند. آيا اين امر در زمان ما چگونه است؟ آيا فقط علما و مراجع و اسلام شناسان در باره دين صحبت مى‌كنند و ديگران در حوزه مسايل تخصصى دين نظرى نمى‌دهند؟ آيا غير متخصصان، از بيم اين كه مبادا سخنى خلاف واقع و احتياط بگويند، در عرصه مسايل دينى وارد نمى‌شوند؟ پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: روزگارى مى‌آيد كه كسانى در حوزه مسايل مربوط به دين