ورود به قُرقگاهى كه بر همه جهانيان تحريم فرموده، توافق‌نامه‌اى منعقد نگرديده است.

امام(عليه السلام) پس از اشاره به عبادت بسيار طولانى ابليس، و نابود شدن همه آنها با اندك زمانى تكبر، مخاطبان آن روز و هميشه خود را به اين خطر جدى توجه مى‌دهند و ايشان را از نزديك شدن به اين صفت زشت بر حذر مى‌دارند‌؛ چرا كه هيچ گاه عبادت‌هاى ما ‌با توجه به مدت عمرى كه به طور طبيعى در اختيار داريم‌ـ از نظر مدت به عبادت وى نخواهد رسيد، و جايى كه خداوند به سبب وجود خودبزرگ‌بينى در موجودى كه از شدت عبادت در زمره فرشتگان به شمار مى‌رفت آن گونه معامله كرد، با اهل زمين نيز همان رفتار را مى‌كند‌؛ زيرا اين منطقه ممنوعه‌اى است كه هر كس به آن نزديك شود، به همان سرنوشت دچار خواهد شد، و براى همگان يكسان است.

احكام ويژه

البته ممكن است خداوند در شرايطى ويژه، به لحاظ بعض مصالح، در مورد اقوامى حكم خاصى صادر فرمايد‌؛ همچنان كه در مورد بنى‌اسرائيل چنين اتفاقى افتاد. خداى تعالى پس از بر شمردن برخى از گناهان آنان، ظلم را سبب ممنوعيت آنان از بعضى امور حلال معرفى فرموده است:

فَبِظُلْم مِنَ الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ طَيِّبات أُحِلَّتْ لَهُمْ...‌.[1]

همچنين به گروهى تحت عنوان «اصحاب السبت» اشاره شده است. آنها روز شنبه على‌رغم وجود ماهى فراوان، از صيد آن منع شدند و با توجّه به