در عبارات نورانى قبل و بعد اين جمله، سخن از همدلى و يگانگى به ميان آمده كه قطعاً بدون در نظر گرفتن چنين شيرازه‌اى گرانسنگ تحقق نخواهد يافت. اين رهبرى الاهى است كه به لحاظ ريشه داشتن در قلوب آحاد اهل ايمان، محورى مقتدر و ارزشمند براى هم‌صدايى و همسويى دين‌باوران خواهد شد.

نعمت امنيّت

از دست‌آوردهاى مهم الفت اجتماعى كه در پرتو پرهيز از هرگونه خودبرتربينى حاصل مى‌شود، نعمت «امنيت» است كه در اين فراز از كلام امام(عليه السلام) به آن اشاره شده.

نعمت‌هاى الاهى به الطاف حق‌تعالى در ابعاد مادى ختم نمى‌شود‌؛ ما از اداى شكر اين دسته از نعمت‌هاى خداوند هم بر نمى‌آييم‌؛ ولى اهميت نعمت‌هاى فوق مادى، به مراتب افزون‌تر است و عظمت بعضى از آنها به آن پايه است كه از پيامبر مكرّم اسلام(صلى الله عليه وآله) نقل شده:

نِعْمَتانِ مَكْفُورَتانِ: الاْمَنُ وَالْعافِيةُ‌؛[1] دو نعمت مورد قدرناشناسى است: امنيت و عافيت.

متأسفانه اين نعمت ـ همچون ديگر الطاف خداوند ـ براى بسيارى از ما عادى شده و به خوبى توجه به ارزش والاى آن نداريم. و خداى ناكرده

مرحوم مجلسى در توضيح فرموده‌اند: مكفورتان، به معناى پوشيده بودن از مردم است يا به جهت قدر نشناختن، يا شكر آن را به جاى نياوردن به سبب غفلت از عظمت آن. البته در برخى روايات به جاى امنيت، از «فراغ» ياد شده كه ظاهراً اعم از امنيت است. ر.ك: ج 66، ص 315‌؛ ج 77، ص 77 و 170 و ج 81، ص 171.